مرتضی قائمی - دانشیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه بوعلی سینا – همدان
اکرم ذوالفقاری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی .دانشگاه بوعلی سینا – همدان

گواه­نمایی، مقوله­ای دستوری است که وظیفه آگاهی از منبع اطلاعات را برای پشتیبانی از گزاره بر عهده دارد و شامل دو حوزه منبع اطلاعات و تاثیر بر مخاطب است. عناصر دستوری در بیان گواه­نمایی در هر زبان بر اساس امکانات زبانی موجود، متفاوت است. در مواردی که امکان بیان گواه­نمایی در دستور وجود نداشته باشد، عناصر واژگانی در بررسی آن، تحلیل می­شود. در این جستار، مسائل خاص مربوط به این پدیده زبانی در خطبه «قاصعه» به هدف درک چگونگی تاثیرگذاری سخنان امام علی(ع) بر اساس ذکر شواهد و منبع اطلاع بررسی شده و به روش توصیفی- تحلیلی نشان داده می­شود که نشانگرهای دستوری و غیردستوری چگونه مستعد انتقال گواه­نمایی در سخن امام علی (ع) هستند. درنهایت این نتیجه حاصل می­شود که عناصر واژگانی و راهبردهای گواه­نمایی با استناد به آیات قرآن و استدلال منطقی بیشترین میزان شهودیت و گواه­نمایی را بیان می­کنند.    

کلمات کلیدی: گواه­نمایی, منبع اطلاعات, راهبردهای گواه­نمایی, خطبه قاصعه