بررسی ادب مندی استراتژی های بیان در داستان های کودکانه شادی فقیه

زبان که اصلی ترین ابزار انتقال پیام است، باید به گونه ای به کار رود که با آن، اعتبار اجتماعی پیام رسان و پیام گیر محفوظ گردد. در این صورت، پیام از حد مطلوبی از ادب مندی برخوردار می گردد. بنابر نظریه ادب مندی، در یک ارتباط گفتاری، پیام رسان می تواند از استراتژی مستقیم و یا غیرمستقیم، استفاده کند؛ اما سخنی به وضعیت ادب مندی نزدیک تر است که در آن بیشتر از استراتژی غیرمستقیم استفاده شود. ادبیات کودک که هدف آموزش کودک را بر عهده دارد، باید در انتقال پیام به مخاطب (کودک)، به ساختارهای ادب مند زبان بسیار نزدیک باشد. لازمه این امر، آگاهی خالق اثر از استراتژی های بیان است. جستار حاضر با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی به دنبال کشف میزان ادب مندی در داستان های کودکانه عربی است. به همین منظور، گفتگوهای شخصیت ها در داستان های کودکانه شادی فقیه (۱۹۶۶م)، داستان نویس معاصر مصر، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان از آن دارد که از مجموع ۳۵۳ گفتگویی که از زبان شخصیت های داستان روایت می شود، استراتژی غیرمستقیم در بالاترین میزان (۷۵%) و استراتژی مستقیم در پایین ترین میزان (۲۵%) است. این میزان کارکرد نشانگر آن است که تمامی داستان ها از حد بسیار مطلوبی از ادب مندی برخوردار است؛ لذا نویسنده در آموزش زبانی ادب مند به کودک موفق عمل کرده است.

Keywords:

ادبیات کودک , زبانشناسی , نظریه ادب مندی , استراتژی های بیان , شادی فقیه