مرتضی بستامی
ناصر گودرزی - گروه روان شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اجا
بهناز دوران - گروه روان شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...
پرویز دباغی - گروه روان شناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اجا
مصطفی بستامی - گروه روان شناسی دانشگاه آزاد رودهن

مقدمه: از جمله اختلالاتی که به شدت بر سلامت و در نتیجه کیفیت زندگی افراد تاثیر می­گذارد،      بیماری­های مزمن نظیر دیابت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زندگی کارکنان نظامی مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام گرفته است. روش کار: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و با دو گروه آزمایش و گروه کنترل، که در بیمارستان هاجر(س) نزاجا انجام شده است. نمونه ها شامل ۳۰ بیمار نظامی مبتلا به دیابت نوع۲ بودند که به صورت تصادفی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵نفر) و گروه کنترل(۱۵ نفر یا گروه در لیست انتظار درمان) تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته در مورد مشخصات فردی، مشخصات بیماری و پرسشنامه کیفیت زندگی(SF=۳۶) که در ۸ بعد سلامت عمومی، عملکرد جسمانی، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی و عاطفی، درد بدنی، عملکرد اجتماعی، خستگی یا نشاط و سلامت روانی می­باشد. تعداد ۸ جلسه مداخله پذیرش و تعهد درمانی(۲ جلسه انفرادی و ۶ جلسه به صورت گروهی) برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش ارائه شد و جهت گروه کنترل در حین تحقیق هیچ گونه مداخله درمانی انجام نشد. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که مداخله پذیرش و تعهد موجب افزایش چشمگیر کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد، به طوری که نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش در طی ۸ جلسه مداخله و پیگیری ۳ ماهه، افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند(۰۰۵>۰P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد می تواند در افزایش کیفیت زندگی کارکنان مرد نظامی مبتلا به دیابت نوع ۲ موثر ­باشد.

Acceptance and Commitment Therapy [ACT], Quality of Life, Military Personnel, Type۲ Diabetes., درمان پذیرش و تعهد(ACT), کیفیت زندگی, کارکنان مرد نظامی, دیابت نوع ۲