تاثیر آموزش مدیریت استرس و تنظیم هیجانی بر رضایت شغلی پرستاران

مقدمه: استرس یک تجربه هیجانی منفی و ارزیابی غیرمنطقی از حوادث است که منجر به اختلال در سازگاری با محیط می گردد. پرستاری ازجمله مشاغل سخت و پراسترس است. تضاد بین تلاش برای ارائه خدمات و مراقبت انسانی از بیماران در شرایط خاص و سیاست گذاری نامناسب مدیران درزمینه بازدهی و رضایت شغلی، می تواند منجر به بروز خستگی هیجانی، کاهش انگیزه و علاقه به محیط کاری، بی تفاوتی و نهایتا سندرم فرسودگی روانی گردد. روش کار: این مطالعه شبه تجربی، تعیین اثربخشی آموزش مدیریت استرس و تنظیم هیجانی بر رضایت شغلی پرستاران است. بدین منظور ۹۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمون در مدت سه هفته آموزش مهارت های مدیریت استرس و تنظیم هیجانی ارائه شد. نتایج: حاصل بیانگر اثربخشی مداخله بر ارتقاء رضایت شغلی به صورت کلی و همچنین در خرده مقیاس های نوع کار، سرپرستی، فرصت ارتقاء و روابط با همکاران (p<۰.۰۰۱) بود. ولی در خرده مقیاس پرداخت حقوق و مزایا بی تاثیر بوده است . بحث: اجرای این گونه مداخلات، علاوه برافزایش بهره وری در سازگاری پرستاران با چالش های شغلی خود موثر بوده و می تواند منجر به کاهش آسیب روانی ایشان گردد. همچنین لزوم بازنگری در نظام پرداخت حقوق و مزایا و شرایط مناسب کاری و قابلیت دسترسی به فرصت های مناسب پیشرفت شغلی را یادآور سازد.

Keywords:

Stress management , emotional regulation , nurses , job satisfaction , مدیریت استرس , تنظیم هیجانی , پرستار , رضایت شغلی