پریسا صبری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مطالعات روسیه،
احسان رسولی نژاد - استادیار گروه مطالعات روسیه، دانشکده مطالعات

امروزه الزام اجرای راهبرد چند جانبه گرایی و منطقه گرایی در بخش تجارت خارجی جزء اولویت های سیاست های اقتصادی کشورهای مختلف جهان است. ایران نیز با توجه به شرایط تحریم های اقتصادی از سوی اردوگاه غرب نیازمند برداشتن گام به سوی هم افزایی با سایر اقتصادهای جهان و استفاده بهینه از مزیت های تولیدات دیگر کشورهاست. هدف این مقاله بررسی مقایسه ای دقیق تر در حوزه راهبرد چندجانبه گرایی ایران در بخش تجارت خارجی با تمرکز بر اتحادیه اقتصادی اوراسیا و سازمان همکاری شانگهای است. ازاین رو برای انجام این پژوهش، از روش تحلیلی - توصیفی و روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد توسعه همکاری و تلاش برای پیوستن به اتحادیه اقتصادی اوراسیا برای ایران می بایست از ارجحیت بیشتری نسبت به سازمان همکاری شانگهای برخوردار باشد. در این راستا توجه به عوامل سیاسی و اقتصادی بیش از سایر عوامل باید مورد توجه خط مشی گذاران و مدیران کشور قرار گیرد.

راهبرد چند جانبه گرایی, منطقه گرایی, اتحادیه اقتصادی اوراسیا, سازمان همکاری شانگهای, تجارت خارجی