وحید توکلی - تهران- میدان انقلاب- دانشگاه تهران- پردیس علوم- دانشکده زمین شناسی
حسین رحیم پور بناب - دانشکده زمین شناسی دانشگاه تهران
وحید توکلی - دانشکده زمین شناسی دانشگاه تهران
حسین رحیم پور بناب
جواد عبدالمالکی - رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی دانشگاه تهران
اشکان اسدی اسکندر

        در این مطالعه برای اولین بار قسمت بالایی عضو دالان زیرین در میدان گلشن، در قسمت­های مرکزی خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین محیط رسوبی، دیاژنز و چینه نگاری سکانسی بخش بالایی دالان زیرین در این میدان، در ابتدا با مطالعه مغزه و برش های آن، مشخصات ماکروسکوپی مطالعه شده است. در مرحله بعد ریز رخساره­ها با استفاده از مشخصات میکروسکوپی تعیین گردیده و سپس با ریز رخساره­های استاندارد مقایسه شده است. با ادغام مشخصات میکروسکوپی و ماکروسکوپی، ۱۳ رخساره برای بخش مورد مطالعه از دالان زیرین تعیین شده است، که غالب این رخساره­ها متعلق به قسمت­های کم عمق محیط رسوبی یک رمپ کم شیب می­باشند. با مطالعه محیط­های دیرینه و عصر حاضر مدل رسوبی ترسیم شده است. فرایندهای دیاژنزی در توالی مذکور به مقدار قابل توجهی به جایگاه رخساره­ها در محیط و سکانس ها بستگی دارد. غالبترین فرایند دیاژنزی در توالی مورد بررسی دولومیتی شدن می ­ باشد، که تقریبا بیش از ۸۰ درصد رخساره­ها را تحت تاثیر قرار داده است و شدت آن در رخساره­های مختلف، متفاوت می­باشد. توالی مورد بررسی از یک سکانس مرتبه سوم تشکیل شده است، که بیشترین مطابقت را با سکانس KS۶ در صفحه عربی دارد. روش مورد استفاده در چینه­نگاری سکانسی در این مطالعه، روش سکانس پیشرونده – پسرونده است. سطح حداکثر غرقابی از روی گسترش رخساره­های رسوبی رو به دریا، که اغلب شامل گرینستون­های متعلق به گروه رخساره ای سد ماسه­ای (شول) می­باشند، تعیین شده است. همچنین مرز سکانسی با گسترش رخساره های انیدریت با ساخت قفس مرغی و فنسترال دولومادستون دارای ترک­های گلی، برای رده­های مختلف سکانسی مشخص شده است. سکانس های تعیین شده در این توالی را می­توان به رده­های سه، چهار و پنج تقسیم نمود.   

دالان زیرین, سکانس استراتیگرافی, محیط رسوبی, دیاژنز, پرمین بالایی, میدان گلشن, خلیج فارس