مریم جافری سالور - کارشناس ارشد رسوب شناسی و سنگ شناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
محبوبه حسینی برزی - دانشیار، گروه زمین شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
عباس صادقی - دانشیار، گروه زمین شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران

در این تحقیق سازند زاگون به سن کامبرین پیشین در برش سربندان با ضخامت ۱۹۲ متر جهت پتروگرافی، تحلیل رخساره های سنگی و تعیین محیط رسوبی مورد بررسی قرار گرفت. در برش اشاره شده سازند زاگون از دو واحد سنگی: پایینی (واحد سنگی A) شامل تناوبی از لیتولوژهای شیل و سیلتستون و بالایی (واحد سنگی B) شامل ماسه سنگ با میان لایه هایی از سیلتستون، شیل و در پاره ای از مناطق، کنگلومرا تشکیل شده است. ماسه سنگ های بررسی شده اغلب آرکوز متوسط تا درشت دانه خوب جور شده هستند. تحلیل رخساره های سنگی سازند زاگون در برش سربندان، بیانگر حضور یک رخساره سنگی دانه ریز (F۱)، چهار رخساره سنگی دانه متوسط (Sm، Sh، Sp، Sr) و یک رخساره سنگی دانه درشت (Gcm) می باشد. این رخساره های سنگی همراه با شواهد به دست آمده من جمله: ترک گلی، طبقه بندی های مورب و درهم و ریپل مارک های موجی به شناسایی دو مجموعه رخساره ای پهنه گلی و پهنه مخلوط و هم چنین زیر رخساره رسوبات کانال های جزرومدی منجر شده است. این مجموعه های رخساره ای به همراه ساختمان های رسوبی شناسایی شده و نیز شواهد پتروگرافی، همانند حضور کانی شاخص گلوکونیت، همگی حاکی از ته نشست سازند زاگون در یک محیط دریایی از نوع پهنه جزرومدی می باشد: بخش پایینی (واحد سنگی A) در پهنه گلی و بخش بالایی (واحد سنگیB) در پهنه مخلوط. در واقع این سازند یک روند افزایشی عمق حوضه را در گذر زمان نشان می دهد.

زاگون, پتروگرافی, رخساره های سنگی, محیط رسوبی