روایت شناسی داستان هفت گردان برپایه روایت انوشیروان مرزبان و ابوالقاسم فردوسی
عنوان مقاله: روایت شناسی داستان هفت گردان برپایه روایت انوشیروان مرزبان و ابوالقاسم فردوسی
شناسه ملی مقاله: JR_JPLLU-4-2_006
منتشر شده در در سال 1389
شناسه ملی مقاله: JR_JPLLU-4-2_006
منتشر شده در در سال 1389
مشخصات نویسندگان مقاله:
آرش اکبری مفاخر - عضو قطب علمی فردوسی شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
رقیه شیبانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
خلاصه مقاله:
آرش اکبری مفاخر - عضو قطب علمی فردوسی شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
رقیه شیبانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد
این مقاله به روایتشناسی داستان هفتگردان به روایت فردوسی در شاهنامه و قصه افراسیاب بن پشنگ به روایت انوشیروان مرزبان در روایات داراب هرمزدیار میپردازد. به این منظور پس از بررسی خلاصه دو روایت از دیدگاه راویان، روایتشناسی، ساختارشناسی تطبیقی و ریشهشناسی بنیادهای آیینی و اساطیری، دو روایت مورد بررسی قرار گرفته است. بررسیها نشان میدهد که روایت فردوسی، روایتی دهقانی، ملی و خردگراست که در آن حذفهای آیینی (زردشتیبودن رستم) و اسطورهای (دیدار افراسیاب با اهریمن) به چشم میخورد. اگرچه به نظر میرسد، این آیینزدایی پیش از فردوسی صورت گرفته؛ اما ممکن است، اسطورهزدایی از سوی وی انجام شده باشد. در برابر، روایت انوشیروان روایتی موبدی با تکیه بر آموزههای مزدیسنایی، اصیل، یکدست، کامل و دارای ژرفساختی اسطورهای و آیینی است که با الگوهای اساطیری- آیینی داستانهای ایرانی همخوانی دارد. این داستان نقشی مهم در الگوشناسی روایی داستانهای حماسی ایران، در گذر از روایت موبدی به دهقانی دارد.
کلمات کلیدی: هفت گردان, قصه افراسیاب بن پشنگ, روایت شناسی, ساختارشناسی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1209509/