علی اکبر عنابستانی - جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
حمیده محمودی - جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
تکتم سربرقی طرقبه - جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

بهبود کیفیت زندگی در مکان و یا برای اشخاص و گروه های ویژه همواره کانون اصلی توجه برنامه ریزان بوده است. همچنین مسکن، برای هر یک از افراد جامعه پاسخگوی یکی از نیازهای حیاتی بوده و از این رو در دهه های اخیر، گرایش دولت ها به فراهم کردن مسکن روستایی برای نگه داشتن جمعیت در مناطق روستایی بسیار درخور توجه است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی شاخص های تاثیرگذار متغیر کیفیت زندگی بر کیفیت مسکن و با به کارگیری روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و تحلیل فضایی انجام شد. با توجه به مطالعات میدانی انجام شده، به طور تصادفی ۸ روستا از ۱۱ روستای دارای بیش از ۱۰۰ خانوار بخش «شاندیز» انتخاب شدند. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران و خطای ۰۶۵/۰ درصد برای خانوارهای روستاهای نمونه برابر ۲۱۷ نفر بود. در پژوهش حاضر، متغیر کیفیت زندگی با ۱۰ شاخص و ۳ بعد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و متغیر کیفیت مسکن با ۱۰ شاخص و ۴ بعد کالبدی، زیست محیطی، معیشت و اقتصاد و آسایش و رفاه انتخاب شدند. واحد تحلیل در پژوهش حاضر، خانوار است. اطلاعات برگرفته از پرسش نامه های مدنظر با روش های تجزیه و تحلیل آماری در محیط نرم افزار SPSS و انجام تحلیل مسیر با نرم افزار  EQSبررسی شدند. طبق نتایج پژوهش که با آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون حاصل شدند، از بین ابعاد کیفیت زندگی، تنها بعد اجتماعی با متغیر کیفیت مسکن و نیز بعد معیشت و اقتصاد در متغیر کیفیت مسکن با متغیر کیفیت زندگی رابطه معنادار ندارند و سایر ابعاد با متغیرهای پژوهش رابطه معنادار دارند. همچنین از بین ۱۰ شاخص متغیر کیفیت زندگی، ۵ شاخص عدالت اقتصادی، رضایت از دسترسی، بهزیستی فردی، کیفیت محیط و مسکن وارد الگو شدند و ۴۶ درصد تغییرات مربوط به متغیر وابسته را تبیین کردند.

تحلیل مسیر, کیفیت زندگی, کیفیت مسکن, روستاییان, بخش شاندیز