اولویت گذاری و رتبه بندی کانون های گردشگری دشت ابراهیم آباد یزد

طرح رابطه ای مسائل ژئومورفولوژیک با توریسم از جمله حیطه های مطالعاتی بین رشته ای مطرح در سال های اخیر است. با برقراری چنین ارتباطی، مکان های توریستی ژئومورفولوژیکی به صورت اشکال و فرآیندهای ژئومورفولوژیکی تعریف می شود که بنابر درک انسان از عوامل تاثیر گذار زمین شناسی، ژئومورفولوژیکی، تاریخی و اجتماعی این مکان ها، ارزش زیبا شناختی، علمی، فرهنگی – تاریخی و یا اجتماعی - اقتصادی پیدا می کنند. در این پژوهش سعی بر آن است تا روش های اولویت گذاری و رتبه بندی در اراضی و بخصوص اراضی که آمادگی آمایش برای پتانسیل های توریستی دارد، بررسی شود. بر این اساس لندفرم های ژئومورفولوژیکی منطقه دشت ابراهیم آباد یزد شناسایی شده و وضعیت توانمندی ها و پتانسیل های ژئومورفولوژیکی آن ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای تشریح لندفرم های ژئومورفولوژیکی دشت ابراهیم آباد ابتدا استفاده از تصاویر ماهواره ای و روش تحلیل سیستم های ارضی نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی و داده های حاصل از بازدید های میدانی استفاده شده است و میزان توانمندی ها و پتانسیل های ژئومورفولوژیکی این لندفرم ها بر اساس روش پرالونگ ارزیابی شده است. بررسی ها نشان می دهد که مکان های مطرح شده قابلیت یک مکان توریستی ژئومورفولوژیک را داراست و می توان آن ها را جزو منابع طبیعی وگردشگری منطقه به شمار آورد. بر همین اساس، ارزش این مکان ها عمدتا به دلیل بالا بودن ارزش علمی آن هاست. این لندفرم ها بر اساس امتیاز دهی در روش پرالونگ رتبه بندی شده اند. ارائه نگاهی جدید به منطقه مهریز و دشت ابراهیم آباد و واحد های ژئومورفولوژیکی و تعریف آن ها در قالبی از مفاهیم ژئوتوریسمی مهمترین دستاورد این پژوهش است که مستلزم پیگیری از طرف محققان و کارشناسان است.

Keywords:

لندفرم , ژئوپارک , ژئوتوریسم , دشت ابراهیم آبادیزد , روش پرالونگ