مرجان قیاسی - کارشناس خط و سازه های ریلی،دانشگاه علم و صنعت ایران
مرتضی اسماعیلی - هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران

تراورس یکی از مهمترین اجزای روسازی خط ریلی است که با استفاده از بتن،چوب یا فولاد ساخته میشود که در این میان تراورس بتنی در دو نوع منوبلوک و دی بلوک به علت طول عمر بیشتر،هزینه تولید کمتر در اغلب راهآهنهای دنیا مورد توجه قرار گرفته است.با عنایت به هزینه بالای تعویض تراورس های بتنی،استفاده از راهکارهایی که بتواند مقاومت این قطعات را بالا برده و هزینه های تعمیر و نگهداری آن ها را کاهش دهد،بسیار حائز اهمیت است.از راهکارهای نوین مورد استفاده دراین زمینه میتوان به بهکارگیری الیاف فولادی،شیشه ای،پلی پروپلین و کربنی جهت تقویتبتن اشاره نمود. در همین راستا،با استفاده از تکنولوژی نانو،امکان مسلح نمودن بتن با استفاده از نانولوله های کربنی که دارای مقاومت کششی بسیار بالا و وزن بسیار پایین میباشند،فراهم آمده است.لذا در تحقیق حاضر با استفاده از طرح اختلاط رایج مورد استفاده در تولید تراورس بتنی منوبلوک در ایران،در گام اول با فرض نسبت آب به سیمان ثابت،مقدار سیمان تا رسیدن به حد بهینه ای از مقاومت تغییر داده شده و سپس در این درصد وزنی 0 درصد وزنی سیمان به مخلوط بتنی اضافه گردیده و تأثیر آن بر افزایش مقاومت کششی،مقاومت خمشی / سیمان نانولوله های چند دیواره به مقدار 5 و فشاری و همچنین کاهش جذب آب مورد بررسی قرار گرفته است.در بخش دیگری از تحقیق اثر نانولوله ها بر ملات سیمان بررسی شده است

تراورس بتنی منوبلوک،نانولوله های کربنی چند دیواره،مقاومت خمشی و کششی بتن،مقاومت فشاری بتن،جذب آب بتن