حسن سبحانی - دانشگاه اقتصاد دانشگاه تهران

در این مقاله، پس از ذکر مسئله پژوهش که همانا عدم انطباق سیاستگذاری با دیدگاههای کارشناسی در نظام برنامه ریزی کشور است، کوشیده ایم به معرفی ملاحظات فرهنگی بپردازیم و ضرورت اندازه گیری این ملاحظات و همچنین اهمیت آنها در نظام برنامه ریزی را تبیین نماییم. آن گاه به شیوه رایج در تخصیص منابع در کشور اشاره کنیم و شیوه موجود را به سبب عدم رعایت ویژگی ملاحظات فرهنگی در تخصیص منابع، نقد و بررسی می نماییم. بر این اساس، رویکرد جدیدی از تخصیص منابع را که متناسب با نظام اسلامی است و در آن ملاحظات فرهنگی از طریق فهم، درک و عامل شدن و تعمیق باورهای مذهبی به همراه تخصیص منابع جامعه ای توسعه یافته با ارزشهای اسلامی را نوید می دهد، معرفی کرده ایم. در این رویکرد، ناسازگاری منطقی بین توسعه و عدالت مرتفع گردیده و "هم مسئله" بودن مردم و دولت در جریان "مشارکت برای توسعه " لحاظ گردیده است. سپس ضرورت و اهمیت جستجوی شاخصهای فرهنگی و اجتماعی متناسب با رویکرد جدید و در کنار شاخصهای اجتماعی را یادآور شده ایم.