علی رضا امینی - دانشکده اقتصاد

مطالعه حاضر عدم تعادل های منطقه ای بازار کار کشور را طی دوره ۱۳۷۵-۱۳۷۹ بررسی می کند. براساس نتایج به دست آمده، هم عدم تعادل کل بازار کار کشور افزایش یافته، هم بر شدت عدم تعادل های منطقه ای بازار کار افزوده شده است. ناقص بودن اطلاعات بازار کار در خصوص فرصت های شغلی خالی در مناطق مختلف کشور و بالا بودن هزینه های مهاجرت از جمله دلایل اصلی نابرابری های نرخ بیکاری میان استان های کشور است. در ۱۳ استان از ۱۴ استان دارای نرخ بیکاری بالاتر ازمیانگین کل کشور در سال ۱۳۷۹، یا نرخ رشد جمعیت فعال بالاتر از میانگین کل کشور بوده است و یا نرخ رشد اشتغال کمتر از میانگین کل کشور بوده است. بنابراین اجرای سیاست هایی که رشد جمعیت فعال را در این مناطق محدود کند و رشد اشتغال را افزایش دهد، از اهمیت بسزایی برخوردار است. در برخی از استان ها، نرخ بیکاری به حد نگران کننده ای رسیده است که در صورت عدم توجه جدی به مسائل و مشکلات این استان ها، بروز بحران بیکاری و عواقب سوء ناشی از آن اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. فقدان برنامه آمایش سرزمین و مدیریت بازار از جمله مهم ترین دلایل افزایش عدم تعادل های منطقه ای بازار کار به شمار می رود و انتظار می رود در تدوین برنامه چهارم توسعه این مسائل مورد توجه قرار گیرد. تدوین برنامه آمایش سرزمین و مدیریت بازار کار از جمله مهمترین دلایل افزایش عدم تعادل های منطقه ای بازار کار به شمار می رود و انتظار می رود در تدوین برنامه چهارم توسعه این مسائل مورد توجه قرار گیرد. تدوین برنامه آمایش سرزمین و تعیین یک نهاد کارآمد برای مدیریت بازار کار، از جمله اقدامات موثر در جهت کاهش عدم تعادل های منطقه ای بازار کار است.