امیرعباس علیزمانی - دانشیار گروه فلسفه دین، دانشگاه تهران
علیرضا فرجی - دانشجوی دکتری فلسفه دین، دانشگاه علوم و تحقیقات اصفهان

دو مساله و پرسش بسیار مهم که هم واره ذهن بشر را به خود مشغول کرده، یکی مساله خداوند و دیگری جای گاه حقیقی انسان بوده که به وسیله یک انسان با اصالت و اصیل، به دست می آید. به نظر برخی از فلاسفه، انسان اصیل کسی است که رابطه ای استوار و محکم با خداوند داشته و از دستورات او به خوبی پیروی کند و به نظر برخی دیگر، اصالت انسان منوط به درک این واقعیت است که وجود انسان محور و نقطه ثقل هستی است. بر این اساس، نباید انسانیت خود را به بهای اندک وعده های آسمانی بفروشد. سورن کرکگور، فیلسوف اگزیستانسیالیست خداباور معاصر، با نگاهی ایمان محور دیدگاه های گیرایی در این زمینه ارائه داده و در طرف مقابل، هم نحله او ژان پل سارتر، فیلسوف اگزیستانسیالیست ملحد، به گونه ای دیگر و با پیش زمینه ای انسان محور، پاسخهایی قابل تامل به این مسائل ارائه داده. از این رو، در این مقاله، مساله خدا و اصالت انسان به صورت دقیق از نگاه این دو اندیشمند، بررسی شده و با توجه به آثار گوناگون هر کدام از آن ها و رویکرد ایشان به اثبات یا انکار خدا، تاثیر حضور یا عدم حضور خداوند بر اصالت یافتن انسان مورد کاوش قرار گرفته است.

خدا, اصالت, اگزیستانسیالیسم, الحاد, کرکگور, سارتر