برهم کنش پلیمر سوپرجاذب و تکنیک آبیاری تکمیلی در افزایش عملکرد و بهره وری آب آبیاری در کشت گندم دیم

پژوهش حاضر به­منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و سوپرجاذب استاکوزورب۴ بر عملکرد، اجزای عملکرد و بهره­وری مصرف آب گندم، در سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ در اراضی کشاورزی دانشگاه تبریز به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار­های آزمایش شامل آبیاری تکمیلی در سه سطح بدون آبیاری (I۰)، تک­آبیاری در خرداد (I۱) و دو نوبت آبیاری در اردیبهشت و خرداد (I۲) و مصرف سوپرجاذب استاکوزورب در سه سطح ۰، ۵۰ و ۱۰۰ کیلوگرم بر هکتار (S۰، S۱ و S۲) بود. نتایج نشان داد آبیاری تکمیلی بر روی تمام صفات مورد مطالعه در سطح ۱ درصد معنی­دار بود. اما اثر مصرف سوپرجاذب بر روی زیست­توده غیر­معنی­دار حاصل شد. اثرات متقابل نیز بر دانه در خوشه، عملکرد و بهره­وری مصرف آب در سطح ۱ درصد و وزن هزار دانه و بهره­وری اقتصادی در سطح ۵ درصد معنی­دار بود. بیش­ترین مقدار عملکرد و بهره­وری مصرف آب به ترتیب به میزان ۳۵/۴ تن در هکتار و ۲۰/۱ کیلوگرم بر مترمکعب از تیمار S۲I۱ به دست آمد که عملکرد و بهره­وری مصرف آب را نسبت به تیمار شاهد به­ترتیب به­میزان ۷۴/۲ تن در هکتار و ۶۶/۰ کیلوگرم بر مترمکعب افزایش داد. نتایج تحلیل اقتصادی نشان داد در کشت گندم به­صورت دیم، مصرف سوپرجاذب بدون انجام آبیاری تکمیلی توجیه اقتصادی ندارد. با در نظر گرفتن تحلیل­های اقتصادی، تیمار S۰I۱با افزایش ۸/۱۳۴ درصدی عملکرد و ۴/۹۴ درصدی بهره­وری مصرف آب نسبت به تیمار شاهد بهترین شرایط را دارد. بیش­ترین مقدار بهره­وری آب آبیاری (۵۱/۳ کیلوگرم بر مترمکعب) از تیمار S۱I۱ حاصل گردید.  

Keywords:

استاکوزورب , بهره وری مصرف آب , تحلیل اقتصادی , عملکرد دانه