تحلیل اثرات مدیریت کوددهی در افزایش بهره وری آب و کود در کشت دیم ذرت: تحلیل سناریوها با استفاده از مدل HDYRUS
Publish place: Irrigation and Drainage، Vol: 12، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 244
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-12-2_012
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400
Abstract:
آبشویی از اراضی کشاورزی از مهم ترین منابع نقطه ای نیتروژن محسوب میشود که باعث آلودگی آبخوان های طبیعی می شود. اگرچه نیتروژن یکی از مهم ترین عناصر غذایی در تکمیل فرآیند رشد گیاه است، اما کوددهی بدون مدیریت و فراتر از حد نیاز گیاه، باعث افزایش آبشویی نیتروژن به منابع آب زیرزمینی شده و منتج به ناپایداری زیستمحیطی میشود. این مساله به ویژه در کشت دیم به دلیل وقوع بارندگی های ناخواسته که ممکن است بیش تر از ظرفیت نگهداشت آب در خاک باشد، از اهمیت بیش تری برخوردار خواهد بود. به همین دلیل در این پژوهش، سطح بهینه ی کود نیتروژن در کشت ذرت دیم در استان مازندران تعیین شد. بدین منظور، ابتدا مدل HYDRUS-۲D با استفاده از داده های جمعآوری شده طی تحقیقی دو ساله در مزرعه ذرت، برای پارامترهای هیدرولیکی و شیمیایی واسنجی و صحتسنجی شد. سپس، از مدل برای شبیهسازی میزان آبشویی نیترات، نیتروژن جذب شده و نیتروژن باقیمانده در خاک در ۹ سناریوی شدت کودی شامل تیمار بدون کود (تنها در نظر گرفتن ۱۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن اولیه در خاک)، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰، ۲۵۰، ۳۰۰، ۳۵۰ و ۴۰۰ کیلوگرم در هکتار استفاده شد. در نهایت، ضمن تحلیل این پارامترها، از معیارهای کارآیی مصرف نیتروژن و نسبت عملکرد محصول به شدت کود نیتروژن، بهترین سطح کوددهی در کشت دیم ذرت تعیین شد. اگرچه بر اساس معیارهای جذرمیانگین مربعات خطا (۱۸/۱-۸/۰ میلیمتر برای رطوبت، ۹۵/۷-۳۸/۰ میلیگرم در لیتر برای غلظت نیترات و ۸/۹۶-۹۶/۳کیلوگرم در هکتار برای میزان نیتروژن جذب شده بهوسیلهی گیاه)، مدل HYDRUS-۲D از دقت مقبولی در شبیهسازی انتقال آب و املاح در خاک برخوردار است، اما، تغییرات کمتر رطوبت و غلظت املاح در لایههای پایینی خاک در طول فصل رشد سبب شد تا دقت مدل در شبیهسازی حرکت آب و املاح در این لایهها بیشتر از لایههای سطحی باشد. بر اساس نتایج شبیهسازی شده با مدل معلوم شد به ازای هر ۵۰ کیلوگرم در هکتار افزایش در میزان کود تا ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار، میزان جذب به طور متوسط ۲۰ کیلوگرم در هکتار افزایش مییابد، اما پس از آن، به ویژه برای سطوح بالاتر از ۲۵۰ کیلوگرم در هکتار، میزان جذب کمتر از ۱۵ درصد افزایش مییابد. همگام با کاهش جذب نیتروژن به وسیلهی گیاه، میزان آبشویی نیتروژن از محدودههای عمقی مختلف خاک نیز افزایش یافته و باعث خروج عناصر غذایی از لایههای سطحی و تجمع آن در لایههای زیرین در انتهای فصل رشد میشود. شاخص کارآیی مصرف کود بیشترین مقدار خود را در سطح کوددهی ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار داشته و در سطوح بالاتر، ثابت مانده و یا کاهش مییابد. این در حالی است که افزایش شدت کود نیتروژن همواره باعث کاهش میزان عملکرد تولیدی به ازای واحد کود مصرفی شد.
Keywords:
Authors
نرگس ابراهیمی
دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه زابل
فاطمه کاراندیش
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه زابل، زابل، ایران
پریسا کهخا مقدم
مربی گروه مهندسی آب، دانشگاه زابل
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :