ارزیابی روش نسبت فراوانی در پتانسیل یابی منابع آب زیرزمینی دشت الشتر، استان لرستان

آب زیرزمینی از منابع مهم تامین آب شیرین مورد نیاز انسان است. کشور ایران با شرایط اقلیمی خشک و نیمه­خشک و میانگین بارش سالانه حدود ۲۵۰ میلی­متر یکی از کم­بارش­ترین کشورهای جهان محسوب می­شود. در این تحقیق از روش آماری نسبت فراوانی (FR) بر پایه GIS برای شناسایی و پهنه­بندی مناطق دارای پتانسیل آب زیرزمینی دشت الشتر در استان لرستان استفاده شد. اولین قدم در این تحقیق، شناسایی فاکتورهای موثر بر رخداد و وقوع آب زیرزمینی می­باشد. بدین منظور هفت فاکتور موثر که شامل شیب، طبقات ارتفاعی، کاربری اراضی، انحنای زمین، شاخص توان رودخانه (SPI)، زمین­شناسی و شاخص رطوبت توپوگرافی (TWI) مطابق با مطالعات گذشته شناسایی و تهیه شدند. همچنین از بیست و هشت حلقه چاه موجود در منطقه که دارای آبدهی بالای ۱۱ مترمکعب بر ساعت بودند، بیست حلقه چاه برای آموزش مدل و هشت حلقه چاه برای اعتبار­سنجی به­کار گرفته شد. نقشه تهیه شده در نهایت به پنج کلاس دارای پتانسیل خیلی­کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی­زیاد طبقه­بندی شدند. طبق اعتبارسنجی صورت گرفته، مدل نسبت فراوانی دارای صحت ۸۵ درصدی برای تهیه نقشه­های پتانسیل­یابی منابع آب زیرزمینی دشت الشتر می­باشد. نتایج نشان داد که حاشیه­های شمالی و غربی دشت دارای پتانسیل بالا و مرکز دشت دارای پتانسیل متوسط می­باشد.

Keywords:

آب زیرزمینی , دشت الشتر , نسبت فراوانی , نقشه های پتانسیل یابی , GIS