تاثیر کم آبیاری تنظیم شده و کم آبیاری خشکی ناحیه ریشه بر خصوصیات کمی و کیفی میوه کیوی

کم­آبیاری به­عنوان یک عامل تنش­زا بر ویژگی­های رویشی و فیزیولوژیک گیاهان اثر می­گذارد. به منظور بررسی اثر میزان آب آبیاری و روش اعمال کم­آبیاری بر عملکرد و پارامترهای کمی و کیفی کیوی رقم هایوارد، آزمایشی در یکی از باغ­های منطقه هادی­شهر کیلومتر ۵ شهرستان بابلسر، با ۵ تیمار و ۳ تکرار، طی دو سال زراعی انجام شد. تیمارهای مورد بررسی عبارت بودند از: آبیاری کامل (تامین ۱۰۰ درصد نیاز آبی)، کمآبیاری تنظیم شده (DI) در دو سطح ۶۰ و ۷۰ درصد و آبیاری خشکی ناحیه ریشه (PRD) در دو سطح ۶۰ و ۷۰ درصد. بررسی اثر تیمارها با اندازه­گیری خصوصیات کمی و کیفی نمونه­های میوه شامل: حجم، ابعاد میوه در جهت­های مختلف، وزن تازه و خشک، رطوبت، اسیدیته قابل تیتراسیون و مواد جامد محلول در مرحله رسیدگی انجام شد. مقدار آب مصرفی تیمار آبیاری کامل در کل فصل رشد و اعمال تیمارهای کم­آبیاری به ترتیب برابر با ۲۳۹ و ۱۴۱ میلی­متر بود. میزان صرفه­جویی آب در تیمارهای کمآبیاری نسبت به آبیاری کامل در کل دوره رویش و دوره اعمال تیمارهای کم­آبیاری در سطح ۷۰ درصد، به ترتیب ۳۳/۱۵ و ۲۵/۲۶ و در سطح ۶۰ درصد به ترتیب ۷۹/۱۶ و ۷۵/۲۸ درصد بوده است. براساس مقایسه میانگین بین تیمارهای آبیاری در مرحله برداشت، اثر تیمارها بر وزن تازه و خشک، حجم و بعد Y و Z معنی­دار، ولی بر بعد X، مواد جامد محلول، رطوبت و اسید غالب میوه معنیدار نمی­باشد. نتایج حاکی از آن است که اعمال تیمارهای کمآبیاری، علاوه بر بهبود کیفیت میوه، راهکاری برای سازگاری با معضل بحران آب و نیل به یک کشاورزی پایدار است.

Keywords:

تنش آبی , کم آبیاری ناقص , هایوارد