محمد سعادت نیا - کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
سعیدرضا خداشناس - استاد گروه مهندسی آب،دانشگاه فردوسی مشهد- مشهد،ایران
مجتبی صانعی - دانشیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری کشور
کاظم اسماعیلی - دانشیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

 در این تحقیق نتایج آزمایش­های انجام شده در مدل آزمایشگاهی برای تعیین اثر آبشکن محافظ بر روی آبشستگی پایه پل کناری در یک کانال مرکب ارایه شده است. کانال مرکب به­صورت متقارن و مستطیلی با عرض کانال اصلی ۲۰ سانتی­متر و عرض سیلاب دشت­ها ۶۵ سانتی­متر در نظر گرفته شد. ۷۵ آزمایش در ۳ دبی مختلف، پنج زاویه و پنج نسبت فاصله آبشکن به طول عمودی پایه کناری انجام شد. آزمایش­ها با استفاده از شن با دانه­بندی یکنواخت و در مقادیر عدد فرود بین ۴۴/۰ و ۴۹/۰ انجام شد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که فرسایش تکیه­گاه پل هنگامی که زاویه آبشکن ۹۰ تا ۱۲۰ درجه است می­تواند تا ۷۰% کاهش یابد. در انتها چند رابطه برای تخمین عمق آبشستگی ارایه شد. مقایسه با تحقیقات دیگر نشان داد که رابطه پیشنهادی این تحقیق برآورد دقیق­تری برای برآورد عمق آبشستگی تکیه­گاه پل ارایه می­دهد.

آبشستگی, آبشکن, تکیه گاه پل, کانال مرکب, مدل آزمایشگاهی