وحید یگانگی دستگردی - گروه برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشکده معمعری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد حسین شریف زادگان - گروه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
نغمه مبرقعی دینان - پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

اغلب روش های مورد استفاده برای سنجش آسیب پذیری بخش کشاورزی نسبت به خشکسالی، یا از نظرات کارشناسان مختلف استفاده ننموده اند و به تفاوت های محیطی و اقلیمی مناطق توجه نکرده اند و یا به تمامی شاخص های به کار رفته در مدل ها وزن یکسان داده اند. پرسش آن است چگونه می توان با بهره گیری از نظر کارشناسان حوزه های مختلف، میزان آسیب پذیری را ارزیابی نمود؟ در این مقاله از مدل بهاتاچاریا و داس برای ارزیابی استفاده شد و از ۱۶ نفر از نخبگان خواسته شد تا به کمک روش تحلیل سلسله مراتبی، وزن شاخص های مورد استفاده در مدل را تعیین کنند. سپس با توجه به وزن های تعیین شده، نقشه پهنه بندی آسیب پذیری تهیه شد. یافته ها نشان می دهد که تفاوتی ۵/۳ برابری بین در معرض بودن پهنه های مختلف وجود دارد. همچنین تفاوتی ۷/۳ برابری در پهنه هایی که بیشترین حساسیت را دارند نسبت به پهنه هایی که کمترین حساسیت را دارند مشاهده شد. میزان ظرفیت سازگاری نیز تفاوتی ۶/۲ برابری را در پهنه های با حداکثر و حداقل ظرفیت سازگاری نشان می دهد. یافته ها همچنین تفاوتی ۶/۱۷ برابری را در پهنه هایی که بیشترین آسیب پذیری را دارند نسبت به پهنه هایی که کمترین آسیب پذیری را دارند، نشان می دهد. ارتباط مستقیمی نیز بین میزان بارندگی و میزان آسیب پذیری نسبت به خشکسالی مشاهده نشد.

ارزیابی آسیب پذیری, تحلیل سلسه مراتبی, خشکسالی, کشاورزی, مدل بهتاچاریا و داس