فرهاد بیات - گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
محمدرضا جهانسوز - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشکده علوم زراعی و دامی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
محمدباقر حسینی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
فریدون سرمدیان - استاد گروه خاکشناسی پردیس کشاورزی دانشگاه تهران
غلامرضا پیکانی ماچیانی - استادیار گروه اقتصاد کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مصطفی اویسی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه تهران، کرج.

میزان عملکرد رقم خاصی از یک محصول در محیطی معین با آب و مواد مغذی کافی و عاری از آفات و بیماری ها به عنوان تولید بالقوه تعریف می شود. مطالعه ای جهت برآورد مقدار بالقوه ماده خشک کل (TDM) برای دو گیاه ذرت علوفه ای و گوجه فرنگی در شرایط مطلوب رشد بر اساس رژیم تابشی -گرمایی منطقه ابهر با استفاده از مدل رشد فائو در سال ۱۳۹۸ انجام شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که  عملکرد عملکرد  TDM و دانه در ارقام هیبریدی ذرت متحمل به تراکم بوته بالا در واحد سطح با شاخص سطح برگ ۵/۳، شاخص برداشت ۵۲ درصد و طول فصل رشد ۱۲۵ روز، به ترتیب در حدود ۶۷/۲۸ و ۹۱/۱۴ تن در هکتار خواهد بود. متناظرا، برای گوجه فرنگی با شاخص سطح برگ ۸/۲، شاخص برداشت ۶۵ درصد و فصل رشد ۱۴۸ روزه، معادل ۲۱۲ تن در هکتار می باشد که با توجه به ماهیت چندساله این گیاه، عملکرد آن می تواند از طریق بهبود سبزمانی بوته ها و طولانی شدن مرحله برداشت محصول افزایش یابد. بر اساس طول چرخه رشد گیاه ذرت و گوجه فرنگی، نیاز آبیاری آن ها به ترتیب برابر با ۹/۷۰۳ و ۱/۸۳۰ میلی متر برآورد گردید. یافته های پژوهش می تواند در بهبود عملکرد گیاهان زراعی منطقه با استفاده از روشهای مدیریتی مناسب با شرایط اقلیمی به کار رود.

عملکرد بالقوه, مدل رشد فائو, محصول تابستانه, ابهر