سید محمدحسین رضوی - استاد مدیریت ورزشی، دانشگاه مازندران
محمد رضا برومند - استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی
عادله عظیمی دلارستاقی - دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه شمال

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت امید به اشتغال دانشجویان و دانش آموختگان رشته تحصیلی تربیت بدنی و علوم ورزشی انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی بود که همه دانشجویان و دانش آموختگان رشته تحصیلی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های دولتی شهر تهران جامعه آماری آن را تشکیل دادند. براساس جدول تعیین حجم نمونه آماری کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، بیشترین تعداد نمونه به میزان ۳۸۴ نفر ملاک قرار گرفت و درنهایت ۳۵۰ پرسش نامه غیرمخدوش به دست آمد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه «امید به اشتغال» (قریشی راد، ۲۰۰۸) استفاده شد که پایایی آن توسط سازنده پرسش نامه ۸۳/۰ گزارش شد؛ با این حال، به منظور تایید روایی سازه، از تحلیل عاملی تاییدی از طریق نرم افزار آماری لیزرل استفاده شد و برای بررسی وضعیت هریک از شاخص های اصلی سازه از آزمون تی تک گروهی با کمک نرم افزار آماری اس.پی.اس.اس. بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد که به طورکلی وضعیت امید به اشتغال دانشجویان و دانش آموختگان رشته تحصیلی تربیت بدنی و علوم ورزشی کشور در تمامی ابعاد موردبررسی به طور معناداری در وضعیت پایین تر از حد مطلوب قرار داشت. این در حالی است که امید ناچیز به یافتن شغل پس از اتمام دوره تحصیل می تواند به نارضایتی، احساس بیهودگی، پدیده فرار مغزها و مهاجرت های درخور تامل در جوانان تحصیلکرده دانشگاهی منجر شود؛ ازاین رو، تقویت شاخص امید به اشتغال یکی از مولفه هایی است که می تواند نقشی بسیار موثری در مهارت ها و دستیابی به نتایج مسیر شغلی ایفا کند.

امید به اشتغال, دانشجویان, دانش آموختگان, تربیت بدنی و علوم ورزشی