ابوعلی ودادهیر - Associate Professor, University of Tehran
حمید نادری - PhD Student in Sociology, University of Tehran

سرقت در زمره جرایم یا عمل بزهکارانه مهمی است که امنیت عمومی و اجتماعی جامعه را پیوسته تهدید می کند و عدم مدیریت یا گسترش آن باعث اختلال در نظم و امنیت جامعه می­شود از همین رو، سرقت از مصادیق بارز ناامنی اجتماعی به حساب می­آید. هدف این مطالعه، برآورد گستره یا شیوع سرقت در ایران به شیوه فراتحلیل است. جامعه آماری شامل کلیه مطالعات انجام گرفته طی دو دهه گذشته (۱۳۷۵-۱۳۹۵) در بانک های اطلاعاتی مگ ایران، نورمگز، پایگاه الکترونیک اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران، سامانه یکپارچه نشریات ناجا، سامانه اطلاعات پژوهشی ناجا، پیمایش ملی جرم سرقت، منابع و مجاری اینترنتی اسکولارگوگل و مرکز ایرانداک است که با کلیدواژه های عموما سرقت و خاصه دزدی، کیف قاپی، کش روی، و باج گیری در ایران بازیابی شده است. برای فراتحلیل، ۶۶۸ پژوهش مرتبط با حوزه سرقت در دو دهه اخیر شناسایی شد. پس از بررسی پژوهش های مرتبط با موضوع، ۶۹ مورد از منابع جهت تحلیل انتخاب شدند و در نهایت، پس از جست وجو، غربالگری و ارزیابی کیفی و کمی مطالعات موجود، ترکیب و تحلیل نهایی بر روی نوزده مطالعه منتخب انجام گرفت. تمامی مطالعات منتخب با استفاده از نرم افزارهای MEDCLAC۱۵ و CMA۳ تحلیل شدند. مجموع حجم نمونه مورد بررسی، ۱۱۸۱۴ نفر در سطح کشور با ۱۹ مورد واحد تحلیلی بودند که شیوع سرقت را برای کشور ۳/۰ درصد برای دو دهه نشان داد. هم­چنین، بین مطالعات مورد ارزیابی، ناهمگونی (I۲) زیادی وجود داشت (۵۱/۹۲ درصد). نتایج شیوع واقعی سرقت طی دو دهه گذشته، عددی را بین حداقل ۱ درصد و حداکثر ۴ درصد نشان می دهد و نتایج تحلیلی نمایان گر این است سرقت در کشور برای طی دو دهه اخیر تا سال ۱۳۹۳ روند افزایشی داشته و سپس روند کاهشی پیدا کرده است؛ این بدان معنا است که برنامه مداخله ای برای بعد از سال ۱۳۹۳، روند نزولی شیوع سرقت را به همراه داشته است.

Crime, Theft, Prevalence, Meta-Analysis., جرم, سرقت, شیوع, فراتحلیل.