منابع آلاینده آبهای ساحلی در بنادر و مدیریت کنترل
عنوان مقاله: منابع آلاینده آبهای ساحلی در بنادر و مدیریت کنترل
شناسه ملی مقاله: CEE01_353
منتشر شده در اولین همایش تخصصی مهندسی محیط زیست در سال 1385
شناسه ملی مقاله: CEE01_353
منتشر شده در اولین همایش تخصصی مهندسی محیط زیست در سال 1385
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد نوری سپهر - دکتری تخصصی ( Ph. D ) بهداشت محیط ، استاد یار دانشگاه علوم پزشکی سمنان
خلاصه مقاله:
محمد نوری سپهر - دکتری تخصصی ( Ph. D ) بهداشت محیط ، استاد یار دانشگاه علوم پزشکی سمنان
هدف کلی : سواحل ، دهانه ها و تالاب ها ، مخازن مهمی از تنوع حیات هستند . این اراضی از جمله بارزترین زیست بومهای جهان به شمار می روند . FAO در سال 1971 اعلام نمود که متاسفانه آبهای ساحلی خصوصا در بنادر در حال دریافت حجم زیادی از آلاینده ها هستند . وسائل نقلیه موتوری و آلودگیهای نغتی آنها ، آلاینده های منتقله توسط هوا ، ، فاضلاب انسانی کارکنان بنادر ، زائدات صنعتی ، مواد غذایی و انواع مواد شیمیایی که در بنادر ترخیص و یا بارگیری می شود ، از منابع آلاینده آبها در بنادر هستند . هدف کلی از ارائه این مقاله ، شناخت آلاینده های آبهای ساحلی در بنادر و راههای کنترل آنها می باشد .
روش جمع آوری داده ها : این مقاله از نوع مروری بوده که بر اساس منابع و مراجع علمی معتبر و نتایج کنوانسیونهای بین المللی مانند اسلو ولندن ، E PA و مدیریت مناطق ساحلی ( CZMA ) ، مشارکت مدیریت ملی اقیانوسی و جوی (NOAA ) تهیه و تدوین گردیده است
نتیجه گیری : آلاینده هایی که در آبهای سواحل وجود دارند شامل میکروارگانیسم های بیماریزا ، مواد کاهش دهنده اکسیژن محلول ، نوترینت ها ، آفت کشها و سموم ، مواد زائد صنعتی ، فلزات سنگین ، مواد نفتی و پس ماندهای رادیو اکتیو می باشند ، که از منابع غیر ثابت در بنادر مانند وسایل حمل ونقل دریایی و زمینی به آبهای ساحلی راه می یابند . در بین منابع آلاینده آبهای ساحلی ، منابع غیر ثابت دارای اهمیت ویزه ای هستند . وسائل نقلیه موتوری و آلودگیهای نغتی آنها ، فاضلاب انسانی کارکنان بنادر ، زائدات صنعتی ، مواد غذایی و انواع مواد شیمیایی و سموم و که در بنادر ترخیص و یا بارگیری می شود ، از منابع آلاینده آبها در بنادر هستند . به منظور دستیابی به استراتزی پایدار در کنترل آلاینده های آبهای ساحلی ، کنوانسیونهای بین المللی مانند اسلو ولندن ضوابطی را در خصوص کمیت و کیفیت مواد دفع شده به آبهای ساحلی وضع نموده اند . E PA در سالهای 1972 از طریق تشکیل کمیته هایی برای مدیریت مناطق ساحلی ( CZMA ) و در سال 1978 ، 1990 با تشکیل CZARA و در سال 1995 ، 1998 و 1999 با مشارکت مدیریت ملی اقیانوسی و جوی (NOAA ) بر نامه های مدیریتی را برای کنترل آلودگی آبهای ساحلی ، به ویزه منابع غیر ثابت عرضه داشته است . روشهای مختلف کنترل آلاینده ها در بنادر مبتنی بر کمینه سازی آلاینده ها ، بازیافت و تصفیه آنها قبل از دفع و پایش کیفیت آبهای ساحلی است
کلمات کلیدی: بنادر ، آبهای ساحلی ، منابع آلاینده ، مدیریت کنترل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/12117/