تاثیر محافظه کاری شرطی بر سررسید بدهی و رشد ناشی از تامین مالی خارجی با درنظر گرفتن سازوکارهای نظام راهبری شرکتی

جدایی مدیریت از مالکیت، به عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و مالکان شرکت ها منجر شده است. از راهکارهای سودمند برای کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران، مالکان و اعتباردهندگان، محافظه کاری حسابداری، کوتاه تر شدن سررسید بدهی ها و استقرار نظام راهبری شرکتی قوی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر محافظه کاری شرطی بر سررسید بدهی و رشد ناشی از تامین مالی خارجی و همچنین، تاثیر قوت و ضعف نظام راهبری شرکتی بر میزان این تاثیرگذاری هاست. در راستای هدف پژوهش، چهار فرضیه تدوین شد. برای آزمون این فرضیه ها با استفاده از روش حذف نظام مند ، نمونه ای متشکل از ۱۵۹ شرکت از بین شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۴ انتخاب و از الگوی رگرسیونی چند متغیره به روش داده­های ترکیبی استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان می دهد محافظه کاری شرطی بر سررسید بدهی تاثیر مثبت دارد؛ اما برخلاف انتظار، بر رشد ناشی از تامین مالی خارجی تاثیر منفی دارد. همچنین، نتایج بیانگر این مطلب است که بین تاثیر محافظه کاری شرطی بر سررسید بدهی و رشد ناشی از تامین مالی خارجی در شرکت های با نظام راهبری شرکتی قوی و ضعیف تفاوت معنادار وجود دارد.

Keywords:

سازوکارهای نظام راهبری شرکتی , محافظه کاری شرطی , رشد شرکت , تامین مالی خارجی