خوانایی گزارشگری مالی و احتمال گزارشگری مالی متقلبانه

افزایش میزان تقلب منجر به ورشکستگی شرکت های بزرگ و نگرانی هایی در خصوص کیفیت صورت های مالی شده است. از این رو، شناسایی احتمال وقوع تقلب در صورت های مالی همواره کانون توجه سرمایه گذاران، قانون گذاران، مدیران و حسابرسان بوده است. نتایج پژوهش های اخیر نشان می دهد که شرکت های دارای صورت های مالی با خوانایی کمتر، احتمالا بیشتر از سایر شرکت ها اقدام به ارتکاب تقلب در صورت های مالی می نمایند. لذا بر پایه این استدلال، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر خوانایی گزارشگری مالی بر احتمال وقوع تقلب حسابداری شرکت می پردازد. بدین منظور، برای سنجش خوانایی گزارشگری مالی از دو شاخص فوگ و شاخص فلش و همچنین، از استاندارد حسابرسی شماره ۲۴۰ برای شناسایی علائم نشان دهنده احتمال وجود تحریف های ناشی از تقلب در صورت های مالی استفاده گردید. فرضیه تحقیق نیز با استفاده از نمونه ای متشکل از ۱۱۵ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶ و با بهره گیری از مدل رگرسیون چندمتغیره لجستیک مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که خوانایی گزارشگری مالی، احتمال وقوع تقلب حسابداری شرکت را کاهش می دهد. همچنین، نتایج آزمون تحلیل حساسیت نشان داد که استفاده از معیار جایگزین برای سنجش خوانایی گزارشگری مالی نیز تاثیری بر نتایج اصلی پژوهش ندارد و نتایج پژوهش از استحکام برخوردار است.

Keywords:

خوانایی گزارشگری مالی , تقلب حسابداری , شاخص فوگ , شاخص فلش , شاخص طول متن