تاثیر پرایمینگ و فرسودگی بذر بر خصوصیات جوانه زنی، ویژگی های بیوشیمیایی و بیان ژن های آنزیم های آنتی اکسیدانت در لوبیا Phaseolus Vulgaris (L.)

به­منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع­شده) بذر بر جوانه زنی و ترکیبات بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۳۹۵ با ۳ تکرار انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح ۸۸ و ۷۸ درصد جوانه­زنی) و پرایمینگ (بدون پرایمینگ، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین و اسید سالیسیلیک) بود. پس از استخراج RNA و ساخت cDNA بررسی بیان ژن های آنزیم های آنتی اکسیدانت با استفاده از qRT-PCR، و برخی شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی سنجیده شد. نتایج نشان داد که بیش ترین طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه، میزان ذخایر فسفات از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسودگی حاصل شد. هم چنین بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار پرایمینگ با جیبرلین و سطح فرسودگی ۸۸ درصد بالاتر از سایر آنزیم های آنتی اکسیدانت بود. با افزایش فرسودگی بیان ژن کاهش پیدا کرد به طوری­که کم ترین میزان بیان ژن آنزیم پراکسیداز در تیمار بدون پرایمینگ و سطح فرسودگی ۷۸ درصد بود. در نتیجه، استفاده از پیش­تیمار جیبرلین موجب تقویت بذرهای ضعیف لوبیا می شود.

Keywords:

آنزیم های آنتی اکسیدانت , اسید سالیسیلیک , بیان ژن , جیبرلین , فسفات