نقد ساختارگرایی در گذر نظریه و تطبیق
Publish place: Journal of Literary Criticism and Rhetoric، Vol: 1، Issue: 2
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 256
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLCR-1-2_006
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
Abstract:
در سال های اخیر در حوزه نقد ادبی مکتبهای مختلفی به وجود آمده و ناقدان بسیاری، نظریههای نقدی و ادبی خود را بر مبنای این مکتبها ارائه نموده اند؛ از جمله این گرایش های نقدی، نقد ساختارگرایی (Structuralism) در حوزه ادبیات و زبان شناسی است که پیدایش آن به فرمالیسم و مکتب پراگ و نئوفرمالیسم برمی گردد. نقد ساختارگرایانه شیوه ای است نقدی که در آن پدیده های جزئی در ارتباط با یک کل بررسی می شوند و ناقد ساختار گرا بین مباحث سنتی و یافته های زبان شناسی هماهنگی ایجاد می کند. این مکتب بیشتر مبتنی بر دید همزمانی (Synchronique) است و به ارتباط میان اجزاء و پدیده ها در یک زمان معین می پردازد، هر چند از دید در زمانی (Diachronic) نیز غافل نیست. بعدها ساختارگرایی کم کم از جایگاه اصلی خود یعنی نقد متون ادبی فراتر رفت و به نوعی روش و متدولوژی تبدیل شد که در بسیاری از دانش ها با توجه به تئوری ارتباطات، (Communication theory) می تواند کاربرد داشته باشد.
Keywords:
Authors
حسین گلی
استادیار دانشگاه اراک
غلامعباس رضائی هفتادر
دانشیار دانشگاه تهران