حبیب اله دعایی، - دانشیار گروه مدیریت، دانشگاه سیستان و بلوچستان
سمیرا پور - کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه فردوسی مشهد

سازمان­هایی که در بازارهای متلاطم و رقابتی فعالیت می­کنند، بیشتر نیازمند تغییر محصولات خود با توجه به تغییر در نیازها و خواسته­های مشتریان هستند، بنابراین، انتظار می­رود این سازمان­ها بیشتر بازارگرا باشند. با وجود این، درک مفهوم بازارگرایی برای بسیاری از سازمان­ها همچنان اغفال­کننده است. از طرفی، تعارض و فرهنگ سازمانی می­توانند در زمره عوامل تاثیرگذار بر بازارگرایی باشند که یا سازمان را به سوی بازارگرایی سوق می­دهند و یا از آن جلوگیری میکنند. در مطالعه حاضر با اتخاذ استراتژی تحقیق پیمایشی به بررسی تاثیر فرهنگ سازمانی به طور یکپارچه و جداگانه بر بازارگرایی از طریق تعارض سازمانی پرداخته شده است. جامعه آماری این مطالعه متشکل از کارکنان واحدهای فعال در صنعت مبلمان شهر مشهد بودند که با استناد بر فرمول کوکران، ۱۹۲ نفر کارمند به عنوان نمونه تصادفی مطالعه در تحقیق مشارکت داشته­اند. داده­های به دست آمده به وسیله پرسشنامه­های توزیع شده از طریق معادلات ساختاری و ضریب رگرسیونی به کمک نرم افزار آموس تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از پردازش داده­ها نشان داد که اولا، مدل به کار گرفته شده مدل نظری قوی برای پیش­بینی بازارگرایی از طریق فرهنگ و تعارض سازمانی بوده است؛ ثانیا، همه روابط بین متغیرهای مدل معنادار بوده­اند، به جز رابطه مستقیم فرهنگ سازمانی بر بازارگرایی که مشخص گردید هیچ­گونه رابطه معناداری با یکدیگر ندارند؛ ثالثا، نتایج حاصل حاکی از آن بود که سازمان­های حمایتی و نوآور، تعارض کمتری را تجربه می­کنند و در نتیجه، بهتر می­توانند بازارگرایی را در خود حفظ کنند.

فرهنگ سازمانی, بازارگرایی, تعارض سازمانی, صنعت مبلمان