مطالعه ای پدیدارشناسانه درباره تجربه زیسته مدیران زن در اصفهان

      علی ربانی خوراسگانی، دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه اصفهان   سعیده الهیدوست، کارشناس ارشد مطالعات زنان- گرایش زن و خانواده دانشگاه اصفهان *   فرشته قیصریه نجف آبادی، کارشناس ارشد مطالعات زنان – گرایش زن و خانواده دانشگاه اصفهان     چکیده   اشتغال زنان پدیدهای است که در طی سالهای اخیر توجه عده بسیار زیادی را به خود جلب کرده است؛ به طوری که عدهای به جنبههای مثبت آن توجه نموده، بر اشتغال هر چه بیشتر زنان در عرصههای مختلف تاکید میکنند، اما از طرف دیگر، عدهای به جنبههای منفی اشتغال زنان توجه کرده، از تعارض کار- خانواده سخن به میان میآورند. این مقاله بر آن است که به تجربه زیسته زنان مدیر متاهل در بافت جامعه ایران و در حیطههای مختلف بپردازد. روش به کارگرفته شده در این پژوهش به صورت کیفی و به شیوه پدیدارشناسی است و مبتنی بر نمونهگیری هدفمند ۱۰ نفر از زنان مدیر متاهل است که در خلال مصاحبه، جربیات خود را از زندگی شغلی، فردی و خانوادگی به طور کامل بیان کردند. یافتههای این پژوهش در قالب ۳ کد تبیینی – که حاصل استخراج و مقولهبندی داده در ۱۱۸ کد توصیفی، ۲۸ زیر کد تفسیری و ۱۰ کد تفسیری است- عبارتنداز : تجارب فرد از زندگی فردی، تجارب فرد از زندگی خانوادگی و تجارب فرد از زندگی شغلی و اجتماعی. یافتههای این مطالعه نشان میدهد که اشتغال فرد بر جنبههای مختلف زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی او تاثیرگذار است. تجارب شرکتکنندگان در این مطالعه نشان میدهد که اشتغال در بیرون از خانه سبب افزایش رضایت از زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی آنان میشود و اشتغال به شخص اجازه میدهد تا خود را به عنوان فردی مفید برای جامعه تعریف کند، اما از طرفی اکثر مشارکتکنندگان به سختی هماهنگی نقشهای خانوادگی و نقشهای شغلی اذعان دارند. همچنین، در صورتی که زنان استعدادها و تواناییهای خود را در کار پرورش دهند، میتوانند در یک زمان به خوبی از عهده چندین نقش برآیند و برعکس زمانی که چندین نقش بر عهده دارند، میتوانند تواناییها و قابلیتهای خود را افزایش دهند.   

Keywords:

اشتغال زنان , تعارض کار- خانواده , تعارض کار , خانواده , روش کیفی , رضایت از زندگی , مدیریت زنان , نقش همسری , نقش مادری