کبری حاجی ابول لو - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه جامعه شناسی، دانشگاه گیلان، ایران
هدا حلاج زاده - استادیار، گروه جامعه شناسی، دانشگاه گیلان، ایران
ابراهیم مسعودنیا - دانشیار، گروه جامعه شناسی، دانشگاه گیلان، ایران

در سال های اخیر پژوهشگران عرصه اجتماعی توجه زیادی به تحلیل و بررسی بدن داشته اند و آن را به منزله موضوع و هدفی برای پژوهش های زیباشناسانه مطرح کرده اند. با افزایش آگاهی مردم از استاندارهای زیبایی، میل به نزدیک شدن به این استانداردها زیادتر شده است. هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت زنان بدون جراحی زیبایی و پس از جراحی ازنظر سرمایه فرهنگی و مولفه های آن است. این مطالعه در قالب طرح پس رویدادی و به صورت مقطعی انجام شده است. داده های مطالعه از ۳۸۳ نفر از زنان (۱۹۱ نفر زنانی که جراحی زیبایی داشته اند و ۱۹۲ نفر زنانی که جراحی زیبایی انجام نداده اند)، با سنین بالاتر از ۱۵ ساکن شهر رشت و در ماه های مهر تا آذر ۱۳۹۵ جمع آوری شده است. برای انتخاب نمونه های لازم از بین زنانی که جراحی زیبایی انجام داده بودند، از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد. این زنان برای انجام یا دریافت مراقبت های مرتبط با جراحی زیبایی، به کلینیک های زیبایی مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه ها از زنان بدون انجام جراحی زیبایی نیز از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد. ابزارهای اندازه گیری عبارت بودند از: چک لیست ویژگی های اجتماعی - جمعیت شناختی و پرسش نامه ‎های محقق ساخته سرمایهفرهنگی. نتایج این مطالعه نشان می دهند تفاوت معناداری بین سطح سرمایه فرهنگی کل و مولفه های آن یعنی سرمایه فرهنگی تجسم یافته، عینیت یافته و نهادینه شده وجود دارد. همچنین نارسایی در مولفه های سرمایه های فرهنگی، یکی از عوامل عمده در گرایش زنان به انجام جراحی های زیباشناختی است؛ بنابراین، لازم است در برنامه های مداخله ای برای تعدیل و اصلاح تمایل و رفتار بیمارگونه زنان نسبت به جراحی های زیبایی، به ارتقای سرمایه های فرهنگی توجه شود.

سرمایه فرهنگی, جراحی زیبایی, سرمایه فرهنگی تجسم یافته, سرمایه فرهنگی عینیت یافته, سرمایه فرهنگی نهادینه شده