عباس برومند اعلم - استادیار گروه تاریخ دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
هادی جوهری - دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی

فرایند تسلط عثمانی بر الجزایر، محصول تجاوزگری اسپانیایی ها در قرن شانزدهم به سواحل این سرزمین بود؛ از این رو امیرنشین الجزیره به­منظور بیرون­راندن اسپانیایی ها، از برادران مشهور بارباروس استمداد کرد. خیرالدین بارباروس با کمک ارتش ینی چری در سال ۱۵۲۹م. الجزیره را فتح کرد و با حمایتی که از سلطان عثمانی دریافت کرده بودند، الجزائر را به صورت یک پایگاه نظامی درآورده و با اقتدار بر نواحی شرقی مدیترانه مسلط شدند. آنها غنائم فراوانی از طریق راهزنی دریایی به­دست می آوردند. اما در قرن هفدهم با اعطای امتیازات کاپیتولاسیون به اروپائیان توسط عثمانی، درآمدهای کلان ناشی از غارت کشتی های تجاری اروپایی که بر اساس معاهده کاپیتولاسیون منع شده بود، متوقف شد و مهم ترین منبع درآمد الجزائر دچار مشکل گردید. پیامد این کاهش درآمد، از یکسو کمبود مواجب سپاه بود که موجب شورش لشکریان می شد و از سوی دیگر، فشار بیشتر برای اخذ مالیات از مردم بود که آن نیز موجب شورش قبایل محلی می شد؛ این روند در کنار عوامل دیگر به ضعف روز افزون الجزائر منجر شد و سرانجام در ۱۸۳۰م. الجزائر اشغال شد. در این مقاله روند تحقق این عامل به عنوان یکی از عوامل زوال الجزائر بررسی شده است.

دولت عثمانی, کاپیتولاسیون, الجزائر, دزدی دریایی, ینی چری