مقایسه اثر بافر بیکربنات سدیم با باکتری مگاسفر السدنی به عنوان مصرف کننده اسید تولیدی در شکمبه بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، فراسنجههای شکمبه ای و خونی برههای پرواری در جیره با کنسانتره بالا

زمینه مطالعاتی: استفاده از باکتری مگاسفرا السدنی و مخمر در مقایسه با بافر بیکربنات سدیم میتواند در کاهش التهاب ناشی از اسیدوز موثر باشد. هدف: این پژوهش به منظور مقایسه تاثیر بافر بیکربنات سدیم با باکتری مگاسفرا السدنی و استفاده هم زمان آن با مخمر ساکرومایسیس سرویسیه به عنوان یک مصرف کننده اسید تولید شده در شکمبه در تعدیل pH شکمبه در جیرهی پرکنسانتره بر صفات عملکردی و هضم مواد مغذی در برههای پرواری انجام شد. روش کار: در این آزمایش از ۲۴ بره نر عربی ۱ ± ۴ ماهه با وزن kg ۱۵/۳ ± ۹/۲۳ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تیمار و ۸ تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیرهی شاهد ۲- جیره شاهد + بافر بیکربنات سدیم ۳- جیره شاهد + باکتری مگاسفرا السدنی و مخمر ساکرومایسیس سرویسیه (باکتری - مخمر) بودند. مایع شکمبه در ساعات صفر، ۳ و ۶ ساعت پس از خوراکدهی صبح برای سنجش pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی توسط لوله معدی گرفته شد. نمونههای خون ۳ ساعت پس از خوراکدهی صبح گرفته شد. در هفت روز آخر دوره، نمونههای مدفوع و ادرار جهت تعیین قابلیت هضم و ابقاء نیتروژن جمع آوری شدند. نتایج: اختلاف معنیداری در ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی، pH و نیتروژن آمونیاکی بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰P >). غلظت پروپیونات در جیره حاوی باکتری- مخمر بهطور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰p <). قابلیت هضم پروتئین در جیره شاهد و جیره حاوی باکتری - مخمر بیشتر و تفاوت معنیداری با جیره حاوی بافر داشت (۰۵/۰p <). میزان لیپوپروتئین با چگالی کم، در جیره دریافت کنندهی بافر و مکمل باکتری - مخمر نسبت به شاهد کمتر و اختلاف معنیداری را نشان داد (۰۵/۰P <). نیتروژن ابقا شده در جیره حاوی دریافت کنندهی باکتری - مخمر به طور معنی داری بیشتر از سایر جیره ها بود (۰۵/۰P <). ن

Keywords:

اسیدوز شکمبه ای , بافر , بره ها , ساکرومایسیس سرویسیه , مگاسفرا السدنی