محسن جعفری مذهب - عضو هیئت علمی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران

مرگ سلطان ابوسعید مغول در ربیع الاول سال ۷۳۶ هجری را سال انحلال دولت ایلخانی در ایران به شمار آورده اند. اما امیران و وزیران ایلخانان که برای یافتن مشروعیت، هر مدعی فرزندی چنگیز را به ایلخانی نشانده و خود به نام او فرمانروایی می کردند، کسانی را به حکومت آورده و سکه به نامشان زده و در تاریخ سیاسی ایران وارد کردند که به ایلخانان دست نشانده معروف شده اند و تاکنون ۹ نفر آنها شناسایی شده است. آخرین ایلخان دست نشانده ای که تاکنون شناخته و شناسانده شده، انوشیروان است. از این انوشیروان یا نوشیروان کمتر نامی در منابع و سکه های به جای مانده هست. از آخر کار او نیز چندان خبری نداریم. در دهه ۸۰ میلادی، چند سکه جدید در حراجی های اروپایی پیدا شدند که پس از مدتی در کاتالوگهای سکه و سرانجام در کتابهای راهنمای دولت های اسلامی و کتابهای تاریخ ایلخانان ثبت گردیدند. نقش این سکه ها کاملا شبیه سکه های ایلخانی و چوپانی است. نام نویی بر یان سکه ها یافته می شود که موضوع این نوشته است.

غازان دوم., مغولان, واپسین ایلخانان