پیش بینی ارتباط جنسی بر اساس سبک های دلبستگی و خودتمایزیافتگی دانشجویان زن متاهل

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی ارتباط جنسی بر اساس سبک های دلبستگی و تمایزیافتگی در دانشجویان زن متاهل دانشگاه های اهواز انجام شد. نمونه مورد مطالعه ۲۲۰ نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش: طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و آزمودنی ها به پرسش نامه ارتباط جنسی ویلس و باس(۱۹۸۴)، دلبستگی بزرگسالی سیمپسون(۲۰۰۳) و تمایزیافتگی اسکورن و فریندلر(۱۹۹۸) پاسخ دادند. برای تحلیل داده از روش توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته: نتایج نشان داد سبک دلبستگی ایمن و موقعیت من با ارتباط جنسی رابطه مثبت دارند. همچنین سبک دلبستگی ایمن، سبک دلبستگی پریشان و گسلش عاطفی ۰۰۱/۰P< پیش بینی کننده برای ارتباط جنسی هستند.  نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به نتیجه پژوهش، زوج هایی که دارای سبک دلبستگی ایمن و سطوح بالای تمایزیافتگی هستند، رضایت بالایی از ارتباط جنسی خود دارند و به تبع آن ازدواج باثبات تری دارند.  

Keywords:

Attachment styles , self-differentiation , sexual communication , سبک های دلبستگی , خود تمایزیافتگی , ارتباط جنسی