محمد سلگی - ACECR
حسین حیدری - ACECR
بهرام صالح صدق پور - Shahid Rajaee University
احسان آقاپور - University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences

هدف: مطالعه حاضر به هدف بررسی تاثیر بعد ملی گرایی  بر میزان تمایز یافتگی فردی با واسطه گری ارتباطات جمعی و هویت اجتماعی می پردازیم.  روش تحقیق: در  این مطالعه از روش همبستگی، از نوع مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری این طرح شامل کلیه شهروندان بالای ۱۵ سال مراکز استانهای کشور بر اطلاعات سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ می باشد. برای تعیین جمعیت نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است. حجم نمونه نهایی با توجه به محاسبات انجام شده ۱۳۰۰ نمونه  انتخاب شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته می باشد. و برای تجزیه و تحلیل نتایج از مدل تحلیل مسیر استفاده شده است. یافته ها: براساس نتایج این مطالعه، بین بعد ملی گرایی هویت و هویت فردی  در مجموع مدل، رابطه مستقیم  و مثبت وجود دارد، بدین معنی که هرچقدر بعد ملی گرایی هویت افزایش می یابد میزان تمایز یافتگی فردی هم افزایش پیدا می کند و برعکس. همچنین براساس نتایج حاصل از بررسی مورد نظر نشان می دهد که تمایز یافتگی هویت فردی به طور مستقیم و منفی از بعد سنت گرایی هویت با ضریب استاندارد (۰۸۷/۰-)، بعد ملی هویت بصورت مستقیم و منفی  با ضریب استاندارد(۰۹۶/۰-)، متغیر بعد مذهبی هویت بصورت مستقیم و مثبت با ضریب استاندارد (۱۶۶/۰)، متغیر بعد قومی هویت بصورت مستقیم و مثبت  با ضریب استاندارد (۷۷۶/۰)  تاثیر می پذیرد. هویت فردی همچنین به طور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای بعد ملی هویت، بعد مذهبی هویت و ارتباطات جمعی تحث تاثیر می باشد. نتیجه گیری: مدل ارائه شده از متغیر بعد ملی هویت، کفایت دارد، اما درباره بقیه متغیرها از جمله ارتباطات جمعی، سنت گرایی، بعد قومی هویت و بعد مذهبی هویت مدل تحقیق قابل گسترش می باشد.

Individual distinction, national dimension of identity, social identity, ethnic identity, traditionalism., تمایزیافتگی فرد, بعد ملی هویت, هویت اجتماعی, هویت قومی, سنت گرایی