حمید هاشم مطوری - دانشگاه اصفهان
محمد رضا عابدی - دانشگاه اصفهان
پریسا نیلفروشان - دانشگاه اصفهان

هدف: هدف این مطالعه بررسی رابطه معنای شغلی و بهزیستی ذهنی با میانجیگری رضایت شغلی بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی بود. در این پژوهش ۲۸۰ نفر از کارکنان شرکت پالایش نفت اصفهان به روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های معنای شغلی (ورزسنیسکی، ۱۹۹۹)، بهزیستی ذهنی (مولوی و همکاران، ۱۳۸۷) و رضایت شغلی (ویسوکی و کروم، ۱۹۹۴)  بود. داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد معنای شغلی امرارمعاش بر بهزیستی ذهنی اثر مستقیم و منفی معنادار) ۰۵/۰ (p<  و معنای شغلی مسیر پیشرفت بر بهزیستی ذهنی اثر مستقیم و مثبت معنادار داشت) ۰۰۱/۰ (p<. ضمن اینکه معنای شغلی رسالت بر بهزیستی ذهنی از طریق رضایت شغلی تاثیر غیرمستقیم و مثبت معناداری داشت) ۰۱/۰ (p<. نقش میانجیگری رضایت شغلی در رابطه معناهای شغلی امرارمعاش و مسیر پیشرفت با بهزیستی ذهنی تایید نشد. نتیجه گیری: به طورکلی یافته ها نشان داد که از میان معناهای مختلف شغلی، معناهای شغلی امرارمعاش و مسیر پیشرفت اثر مستقیم بر بهزیستی ذهنی و معنای شغلی رسالت از طریق رضایت شغلی اثر غیرمستقیم بر بهزیستی ذهنی دارد.

work meaning, job satisfaction, subjective well-being, معنای شغلی, رضایت شغلی, بهزیستی ذهنی