باب اله بخشی پور - دانشگاه پیام نور

چکیده تاریخ دریافت: ۲/۲/۹۴ - تاریخ پذیرش: ۵/۶/۹۴ هدف: این پژوهش به منظور بررسی رابطه سبک های شوخ طبعی و تعارض های زناشویی در دانشجویان متاهل انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور ساری می باشند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) ۳۱۴ دانشجوی متاهل (۱۸۳ زن و ۱۳۱ مرد) دانشگاه پیام نور ساری به روش تصادفی طبقه ایی انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های سبکهای شوخ طبعی (مارتین، پالیک - دوریس، لارسن، گری و ویر ، ۲۰۰۳) و تعارض زناشویی (ثنایی، ۱۳۷۹) پاسخ دادند. یافته ها: یافته ها وجود همبستگی معنادار و منفی بین سبک شوخ طبعی سازش یافته (شوخ طبعی پیوندجویانه ۲۱۴ /.- = r و شوخ طبعی خود ارزنده سازانه ۱۱۶/.- = r) با تعارض زناشویی را نشان داد، و نیز نشان داد بین سبک شوخ طبعی سازش نایافته (شوخ طبعی پرخاشگرانه ۰۵۲/. = r و شوخ طبعی خود تحقیرانه ۰۸۸/. = r ) رابطه معنی داری با تعارض زنا شویی وجود ندارد. سطح معناداری ۰۵/۰P < و ۰۱/۰ P <می باشد. همچنین آزمون T تفاوت بین دو جنس از نظر سبکهای شوخ طبعی سازش نایافته (پرخاشگرایانه و خود تحقیرگرایانه) معنادار نشان داد (۰۰۰/۰ < P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دادند که سبکهای شوخ طبعی سازش یافته با تعارض زناشویی و بعضی از مولفه های آن، همبستگی منفی دارند و بین سبکهای شوخ طبعی سازش نایافته و تعارض زناشویی و مولفه های آن، همبستگی معناداری وجود ندارد؛ افزون بر این، بین دانشجویان مرد و زن از نظر به کارگیری سبکهای شوخ طبعی تفاوت معناداری به دست آمد.

Keywords: humor styles, marital conflict, married college students, کلیدواژه ها: سبکهای شوخ طبعی, تعارض زناشویی, دانشجویان متاهل.