زهرا امینی نسب - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
کیومرث فرحبخش - علامه طباطبایی

۲۱/۵/۹۴ پژوهش حاضر جهت بررسی اثربخشی زوج درمانی دلبستگی محور بر بهبود انطباق پذیری خانوادگی و کاهش تعارضات زناشویی بود. در این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون، ۲۰ زوج از مراجعه کنندگان به مراکز خانه سلامت شهرداری منطقه ۲ شهر تهران دارای ملاک های ورود به مطالعه، به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و شاهد تقسیم شدند.ابتدا پرسشنامه های انطباق پذیری مثبت و تعارضات زناشویی (MCQ) به عنوان پیش آزمون در مورد دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمون تحت زوج درمانی بر اساس نظریه ی دلبستگی در ۸ جلسه قرار گرفتند و یک ماه بعد از اتمام جلسات از دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیری (انکوا) و چند متغیری (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که زوج درمانی دلبستگی محور ضمن آنکه انطباق پذیری خانوادگی را بهبود بخشیدبر کاهش تعارضات زناشویی و ابعاد آن موثر بوده است (۰۰۱>P). با توجه به نتایج، زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی با افزایش انطباق پذیری و کاهش تعارضات زناشویی، موجب اصلاح و بهبود زندگی زناشویی می شود.

Keywords: Attachment-based couples therapy, marital conflicts, adaptability, family., کلیدواژه ها: زوج درمانی دلبستگی محور, تعارضات زناشویی, انطباق پذیری, خانواده