مقایسه اثربخشی آموزش الگوی چند محوری شفیع آبادی با سازه گرایی ساویکاس بر خودکارآمدی درتصمیم گیری شغلی بیکار شدگان جویای کار تحت پوشش بیمه بیکاری

_ _ چکیده تاریخ دریافت: ۱۰/۲/۹۴_ تاریخ پذیرش: ۵/۴/۹۴ هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی الگوی چند محوری شفیع آبادی (SMPVC) با نظریه سازهگرایی ساویکاس (SCCT) بر خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بیکار شدگان تحت پوشش وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیکار شدگان جویای کار بالای دیپلم مراجعه کننده به ادارههای کار شهر تهران بود که از بین آن ها ۴۵ نفر به شیوه تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری (دو گروه آزمایشی با رویکرد آموزشیSMPVC وSCCT و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس خود کارآمدی در تصمیم گیری شغلی (بتز و همکاران، ۱۹۹۶) استفاده شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون و آزمون پیگیری همراه با گروه کنترل بود. گروه های آزمایشی در ۶ جلسه۹۰ دقیقهای تحت آموزشهای مطابق با رویکردها مورد بررسی قرار گرفتند. خودکارآمدی شرکت کنندگان قبل از اجرای مداخله و پس از آن و همچنین بعد از گذشت یک ماه مورد اندازهگیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری دادهها با استفاده از تحلیل کوورایانس چندمتغیری و اندازه گیری مکرر نشان داد که برنامههای آموزشی بر خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی تاثیر داشت. این تاثیر حتی پس از گذشت یک ماه از ثبات و مانایی کافی برخوردار بود. روش آموزشی SCCT بر زیر مولفههای خودارزیابی و اطلاعات شغلی تاثیر بیشتری داشت و SMPVC بر مولفههای انتخاب هدف، برنامه ریزی و حل مساله موثر بود. در حالیکه درتمامی مولفههای خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی شرکت کنندگان در هر دو شیوه مداخله بطور معناداری نسبت به گروه کنترل از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. در مجموع دو رویکرد مداخلهای (SMPVC) و ((SCCT تاثیر ات مطلوبی بر روی ارتقاء خودکار آمدی در تصمیم گیری شغلی داشتند.

Keywords:

Keywords: Career decision-making self-efficacy , Shafiabadi , Savickas career construction , کلیدواژه ها: خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی , الگوی چند محوری شفیع آبادی , سازهگرایی ساویکاس