علیرضا بوستانی پور - دانشگاه خوارزمی
باقر ثنائی - دانشگاه خوارزمی
علی محمد نظری - دانشگاه خوارزمی

چکیده سازگاری زناشویی از جمله مفاهیمی است که نبود آن می تواند مقدمه بروز مشکلات زوجی و زناشویی شود. به همین منظور پژوهش حاضر بر آن است تا با مقایسه دو رویکردی که مدعی داشتن دیدگاه کل نگرانه و جزءنگرانه هستند، روش های مناسب را در حل مشکلات مربوط به ناسازگاری را مورد آزمایش قرار دهد.به این منظور، از بین ۷۲ زوج داوطلب، و ۵۴ زوج واجد ملاک های مورد نظر در پژوهش، ۲۴ زوج (۴۸ نفر)، به صورت تصادفی ساده و با روش قرعه کشی انتخاب شدند، و در سه گروه ۸ زوجی (۱۶ نفره، هر گروه متشکل از ۸ زن و ۸ مرد)، که به صورت داوطلبانه برای شرکت در پژوهش اعلام آمادگی کرده بودند، در قالب سه گروه، سازمان دهی شدند. به صورت تصادفی، یک گروه برای اجرای متغیر آزمایشی درمان روانی-آموزشی، یک گروه برای متغیر آزمایشی درمان سیستم محور، و یک گروه هم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. پس از اجرای ۱۰ جلسه درمان روانی – آموزشی و ۱۲ جلسه درمان سیستم محور، بر اثر افت گروه ها، ۲ زوج از گروه روانی – آموزشی و ۱ زوج از گروه سیستم محور، از هر گروه ۶ زوج (۶ زن و ۶ مرد، در مجموع ۱۲ نفر) به عنوان نمونه نهایی، از لحاظ میزان سازگاری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج حاصل نشان دهنده آن است که رویکردهای روانی – آموزشی و سیستم محور در مورد سازگاری زناشویی تفاوت را در مقایسه با گروه کنترل نشان نداند. در مورد مولفه های سازگاری نیز، به جز در مورد همسانی زوجی و ابراز محبت، همین نتیجه به دست آمد. .

Keywords: Marital Adjustment, Marital Cohesion, Systems-Centered Therapy, Psycho-Education, کلیدواژه ها: رویکرد روانی - آموزشی, درمان سیستم - محور, سازگاری زناشویی