تاثیر شوری آب آبیاری بر عملکرد جو، رطوبت و شوری خاک در طول فصل رشد، و بهره وری آب
Publish place: Journal of Soil Research، Vol: 31، Issue: 2
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 334
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AREO-31-2_001
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
Abstract:
در یک مطالعه ۲ ساله مزرعهای، رطوبت و هدایت الکتریکی عصاره اشباع (ECe) خاک در سه عمق در طول فصل رشد و همچنین عملکرد بیولوژیک و دانه و بهرهوری آب گیاه جو رقم نصرت تحت تاثیر دو سطح شوری آب آبیاری به میزان ۲ و ۱۲ دسیزیمنس برمتر پایش شد. نتایج نشان داد که عملکرد بیولوژیک و دانه و بهرهوری آب در اثر تنش شوری به ترتیب با کاهش ۰/۳۶%، ۱/۵۲% و ۰/۲۳ درصدی در سال اول و ۴/۴۸%، ۱/۶۹% و ۷/۳۱ درصدی در سال دوم همراه بود، که این افت بیشتر در سال دوم ناشی از مقدار کمتر بارش بود. میانگین دو ساله بهره وری آب بر حسب عملکرد دانه، در مورد آب با شوری ۲ دسیزیمنس برمتر ۸۷/۰ کیلوگرم بر مترمکعب و با آب شور۱۲ دسیزیمنس برمتر برابر ۶۴/۰ کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد. در تمام روزهای پس از اعمال تیمار شوری، رطوبت خاک در هر سه عمق در کرتهای شاهد به طور معنیداری کمتر از کرتهای شور بود. این تفاوت در عمق اول روند مشخصتری داشت و تا آخر فصل رشد ادامه داشت. بهطور میانگین، درصد رطوبت در کرتهای شور نسبت به کرتهای شاهد در سالهای اول و دوم به ترتیب به میزان ۸/۱۶% و ۴/۲۲ درصد بیشتر بود. در هر دو سال هدایت الکتریکی خاک نیز، بلافاصله پس از اعمال شوری تحت تاثیر قرار گرفت و با گذشت زمان، این تاثیر بیشتر شد. تیمارهای شوری ۲ و ۱۲ دسیزیمنس برمتر به ترتیب باعث کاهش و افزایش هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک گردیدند. بیشینه هدایت الکتریکی خاک در هر سه عمق در ۱۶۰ روز پس از کاشت بهدست آمد. بهطورکلی، آبیاری با آب شور باعث افزایش تقریبا دو برابری هدایت الکتریکی خاک در پایان فصل نسبت به شروع آزمایش و همچنین افزایش ۲۰ درصدی شوری خاک نسبت به شوری آب آبیاری گردید. مقدار بیشتر رطوبت در شرایط شور به دلیل سهل الوصول نبودن و کیفیت پایین آن برای گیاهان زراعی کاربردی ندارد، ولی گیاهان شورزیست مانند ارزن پادزهری، کوشیا، و سالیکورنیا در تناوب با جو احتمالا می تواند از رطوبت باقیمانده در خاک استفاده کرده و با مصرف آب کمتر، محصول قابل قبولی داشته باشد.
Keywords:
Authors
هادی پیرسته انوشه
استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
یحیی امام
استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
سیدعبدالرضا کاظمینی
دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
فرهاد دهقانی
استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :