افزایش کارایی خاک فسفات با استفاده از برخی ریز جانداران بومی باغ های پسته برای بهبود رشد و تغذیه دانهال پسته در تنش شوری
Publish place: Journal of Soil Research، Vol: 29، Issue: 3
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 241
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AREO-29-3_011
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
Abstract:
تبدیل خاک فسفات به کودهای فسفری پر هزینه است و مصرف آنها همواره خطر آلودگی خاک از طریق تجمع عناصری مثل کادمیم را نیز به دنبال دارد. در صورتیکه بتوان قابلیت جذب و فراهمی فسفر خاک فسفات را افزایش داد، تحولی بزرگ در تغذیه فسفری گیاهان رخ خواهد داد. در این تحقیق پتانسیل استفاده از باکتریهای حل کننده فسفات و تیوباسیلوس بومی باغات پسته برای افزایش کارایی خاک فسفات و بهبود شرایط تغذیهای نهال پسته مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشگلخانهای به صورت فاکتوریل، شامل ۵ تیمار تلقیح و ۳ سطح شوری بود که در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۴ تکرار اجرا شد. تیمارهای تلقیح شامل شاهد بدون کود و تلقیح (T۱)، خاک فسفات(T۲)خاک فسفات همراه با دو جدایه حلکننده فسفات شامل Pantoea dispersaو P. thivervalensis(T۳)، خاک فسفات همراه با گوگرد و سه جدایه تیوباسیلوس (T۴) و خاک فسفات همراه با گوگرد، دو جدایه حلکننده فسفات و سه جدایه تیوباسیلوس (T۵)و سطوح شوری شامل S۰، S۱ و S۲، به ترتیب با مقادیر عددی ۳، ۸ و ۱۶ دسی زیمنس بر متر بودند. با توجه به نتایج بدست آمده، افزایش شوری باعث کاهش معنیدار وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، میانگین ارتفاع و تعداد برگ به ازاء نهال، مقدار جذب عناصر فسفر و آهن شد و بر غلظت فسفر و مقدار جذب روی تاثیر معنیداری نداشت. تیمارهای باکتری تاثیر معنیداری بر وزن تر و خشک اندام هوایی، میانگین ارتفاع و تعداد برگ، غلظت فسفر و آهن و میزان جذب عناصر فسفر، آهن و روی داشتند. استفاده از باکتریهای حل کننده فسفات به همراه خاک فسفات بیشترین تاثیر مثبت را بر وزن تر و خشک اندام هوایی و میانگین ارتفاع و تعداد برگ به ازاء نهال داشت و صفات فوق را نسبت به تیمار شاهد به ترتیب ۱/۳۶، ۸/۳۷، ۵/۱۱و ۱/۲۷ درصد افزایش داد. استفاده از باکتریهای اکسیدکننده گوگرد به همراه خاک فسفات و گوگرد (T۴)، و نیز مخلوط حل کنندههای فسفات و اکسیدکنندههای گوگرد به همراه خاک فسفات و گوگرد (T۵) بیشترین تاثیر را از نظر غلظت و مقدار جذب فسفر ایجاد کرد. تیمار T۴ از نظر غلظت و مقدار جذب فسفر و تیمار T۵ از نظر مقدار فسفر در تمام سطوح شوری اختلاف معنیداری را با شاهد بدون تلقیح داشتند. اگر چه مصرف خاک فسفات به تنهایی نسبت به تیمار شاهد باعث افزایش غلظت و مقدار جذب فسفر شد، اما اثر این تیمار با اختلاف معنیداری کمتر از تیمارهای تلقیح با باکتریها بود.
Keywords:
Authors
مهدی سرچشمه پور
استادیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه شهید باهنر کرمان
حسین بشارتی
دانشیار موسسه تحقیقات خاک و آب کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
غلامرضا ثواقبی
استاد پردیس کشاورزی دانشگاه تهران