شناسایی مولفه های مدرسه شاد در نظام آموزش ابتدایی ایران بر مبنای فرهنگ ایرانی– اسلامی

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه­ های مدرسه شاد در نظام آموزش ابتدایی ایران به انجام رسیده است. روش: این پژوهش با استفاده از رویکرد ترکیبی پژوهش، راهبرد اکتشافی– متوالی و مدل تدوین ابزار به انجام رسید. در مرحله کیفی پژوهش از روش تحلیل مضمون استقرایی و در مرحله کمی از روش پیمایش استفاده شد. حوزه­ی پژوهش در مرحله کیفی منابع و متون ایرانی– اسلامی مرتبط با موضوع شادی و در مرحله کمی جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران مدارس دوره ابتدایی کشور در زمان مطالعه بودند. شیوه نمونه ­گیری در مرحله کیفی پژوهش هدفمند و در مرحله کمی احتمالی (خوشه­ ای چندمرحله­ ای) است. ابزار گردآوری داده­ ها در مرحله کیفی پژوهش یادداشت ­برداری (چک لیست) و در مرحله کمی پژوهش پرسشنامه بوده است.یافته ­ها: بر اساس نتایج مرحله کیفی پژوهش شادی ایرانی– اسلامی پیرامون سه مضمون فراگیر شادی درونی (بینش معطوف به شادی، منش معطوف به شادی و پویش معطوف به شادی)، زیست معطوف به شادی (زیست­ جهان شاد، بهزیستی معنوی و مادی) و کنش­ های معطوف به شادی (کنش­ های مناسکی، عاطفی و اجتماعی معطوف به شادی) شکل گرفته است. نتیحه گیری: اینکه نتایج مرحله کمی پژوهش بیانگر این است که نقش مولفه­ های شادی ایرانی– اسلامی در تحقق مدرسه شاد از نظر جامعه آماری پژوهش بالاتر از حد متوسط برآورد شده است و مولفه ­های مدرسه شاد از اعتبار مطلوبی برخوردار هستند.    واژگان کلیدی: شادی، مدرسه شاد، آموزش ابتدایی، فرهنگ ایرانی– اسلامی

Keywords:

happiness , an Iranian-Islamic model , a happy school , elementary education system , شادی , مدرسه شاد , آموزش ابتدایی , فرهنگ ایرانی– اسلامی