رابطه نگرش دینی با عملکرد تحصیلی؛ نقش میانجی تنیدگی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه گیلان

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه نگرش دینی با عملکرد تحصیلی با لحاظ نقش میانجی تنیدگی تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه گیلان بود. جامعه مورد پژوهش کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه گیلان بود (۱۹۹۵۳ نفر) که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد نمونه ۳۷۶ نفر به دست آمد که با روش تصادفی ساده طبقه ای انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه نگرش دینی خدایاری فرد و رحیمی­نژاد (۱۳۸۸)، پرسشنامه عملکرد تحصیلی درتاج (۱۳۸۲) و پرسشنامه تنیدگی تحصیلی (دوران دانشجویی) Gadzella & Baloglu (۲۰۰۱) استفاده شد. تحلیل داده ها با روش مدل معادلات ساختاری و از طریق نرم افزار Amos صورت گرفت. مدل مفهومی تحقیق به برازش تاییدی قرار گرفت و در ادامه ضرایب رگرسیونی استاندارد مدل تبیین شدند. یافته های پژوهش نشان داد نگرش دینی دارای اثر مستقیم مثبت ۳۲/۰ بر عملکرد تحصیلی و همچنین اثر غیرمستقیم مثبت به میزان ۰۴۸/۰ می باشد. بنابراین نگرش دینی علاوه بر تاثیر مثبتی که بر عملکرد تحصیلی دارد، از طریق کاهش تنیدگی تحصیلی، سبب بهبود این عملکرد در دانشجویان می گردد. بنابراین به مسئولان امر توصیه می شود که با اهتمام هرچه بیشتر به تقویت نگرش دینی دانشجویان، زمینه افزایش عملکرد تحصیلی و کاهش رخداد تنیدگی تحصیلی را فراهم آورد.

Keywords:

Religious attitudes , Academic performance , Academic stress , Gilan university , نگرش دینی , عملکرد تحصیلی , تنیدگی تحصیلی , دانشگاه گیلان