عباس نادرپور - کارشناسی ارشد مهندسی عمران مدیریت ساخت شرکت ملی گاز ایران
مسعود مفید - استاد گروه عمران دانشگاه صنعتی شریف

در فرایند برنامه ریزی و کنترل بهینه وموثر جهت مدیریت و رهبری یک پروژه همواره باید دقت شود که به تمامی ابعاد پروژه توجه کافی مبذول گردد شیوه های مرسوم برنامه ریزی و کنترل پروژه مانند PERT ، CPM و سایر تکنیکهایی از این قبیل معمولا روشهایی هستند که برمبنای نامحدود بودن منابع در پروژه به کنترل زمان انجام فعالیت های پروژه پرداخته و شبکه های ایجاد شده برمبنای تئوری حاصل از این روشها غالبا به بهینه سازی زمان انجام این فعالیت ها می پردازند بنابراین دراین نوع روشها این احتمال وجود دارد که در طول اجرای پروژه در مقاطعی از زمان سطح نیاز به یک منبع یا یکسری از منابع بطور قابل توجهی از سطح دسترسی آن بالاتر و یا پایین تر بوده و پروژه دارای نوسانات زیادی در امر تخصیص منابع به فعالیت باشد و چنین چالشی با توجه به محدود بودن منابع در پروژه به موازنه منفی زمان و هزینه پرداخته و آن را به پروژه ای غیر اقتصادی و یا توام با تاخیرات چشمگیر و غیرقابل جبران تبدیل می نماید.

کنترل پروژه ، تخصیص منابع ، سطوح پروژه ، منابع محدود ، سطح دسترسی منابع