تبیین تجارب زیستی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ از قرنطینه خانگی و طرح فاصله گذاری اجتماعی درایران

زمینه و هدف با شیوع بیماری پاندمیک کورید ۱۹ که تهدیدی برای امنیت جهانی است ، طرح قاصله گذاری اجتماعی و قرنطینه خانگی یکی از اصلی ترین راه های کنترل انتقال ویروس می باشد اما مواجه با این پدیده جدید و تغییر ناگهانی در سبک زندگی مراقبت و درمان تحت شرایط فاصله گذاری اجتماعی را موضوعی پیچیده و چند بعدی کرده است و پذیرش موقعیت ایجاد شده و چگونگی رفتار فرد در این موقعیت یک امر شخصی و درونی است لذا برای جستجوی عمیق در معانی شخصی و در نهایت شناخت عمیق پدیده این مطالعه با هدف تبیین تجربیات زندگی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ از طرح فاصله گذاری اجتماعی و قرنطینه خانگی صورت گرفت.روش اجرا: این مطالعه پژوهشی کیفی با رویکرد پدیدارشناسی است که از طریق مصاحبه عمیق و بدون ساختار با ۱۳ بیمار مبتلا به کووید ۱۹ تحت مراقبت در قرنطینه، با استفاده از نمونه گیری هدفمند صورت پذیرفت مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع ادامه یافت و یافته ها با استفاده از روش کلایزی تجزیه و تحلیل و تفسیر شد. یافته ها: این پژوهش به ۲ درون مایه اصلی با ۷ درون مایه فرعی منتج شد: غوطه وری در اقیانوس متلاطم (پارادوکس احساسات آشفتگی روانی ، آشفتگی جسمانی ، عدم قطعیت و انزوای اجتماعی ) و تلاش برای سازش (تاب آوری اجتماعی و آرامش معنوی). نتیجه گیری: در اوایل اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی و قرنطینه، نوسانات احساسات در بیماران غالب بود اما با گذشت زمان و با کمک رویکردهای معنوی و سبک خود مقابله ای سازش مثبت حاصل شد این موضوع نشان می دهد افزایش سطح آگاهی و نگرش به منظور ارتقا توانمندی روانشناختی می تواند نقش مهمی در حفظ سلامت بیماران داشته باشد .

Keywords:

قرنطینه خانگی , فاصله گذاری اجتماعی , کوید۱۹ , تجارب زنده