بررسی ارتباط تاب آوری با خودکارآمدی بیماران سندروم کرونر حاد بستری در بخش های مراقبت های ویژه

مقدمه: افراد مبتلا به سندروم کرونری حاد به افزایش مهارتهای توانمند سازی نیاز دارند تا بطور موثر علایم و نشانه های بیماری خود را کنترل نمایند و همچنین با ایجاد تغییر در سبک زندگی، مانع بوجود آمدن عوارض ناشی از این بیماری شده و یا بروز آنرا به تاخیر اندازند.از این رو خودکارآمدی به عنوان یک عامل موثر در بهبود مراقبت از خود و تعدیل کننده خطر بیماری عروق کرونر معرفی شده است. بیماران با درگیری عروق کرونر علایم متعددی نظیر تنگی نفس، سرگیجه، تپش قلب و خستگی شدید دارند. این علایم منجر به عدم تحمل فعالیت شده و و بر تاب آوری این بیماران تاثیر می گذارد. با توجه به اهمیت خود کارامدی در بیماران کرونری حاد، این پژوهش در پی پاسخ به این سئوال است که آیا تاب آوری با خود کارامدی در بیماران سندروم کرونر حاد ارتباط دارد.روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی، ۱۳۶بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه قلبی ( سی سی یو) بیمارستانهای منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ی تاب اوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه خودکارامدی سالیوان جمع آوری گردیدند و با نرم افزار spss نسخهی ۲۲، آمار توصیفی، رگرسیون خطی تک متغیره و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: اکثریت بیماران شرکت کننده در مطالعه را ۶۱/۸)درصد) مرد، متاهل ۶۹/۱) درصد) و دارای میانگین سنی ۵۸/۸۵ سال بودند. میزان تابآوری" برابر با ۸۱/۱۸ بود که بیشترین میزان در حیطه استحکام شخصی با ۲۵/۲۱ بود. نتایج نشان داد که بین ۵ مولفه مربوط به "تاب آوری"، تنها دو مولفه "استحکام شخصی" و "تحمل عواطف منفی" قادر به پیشبینی معنیدار "خودکارآمدی" آزمودنی هاست. (p=۰/۰۱) نتیجه گیری: با افزایش تاب آوری، خود کار آمدی بیماران سندرم کرونری حاد ارتقا می یابدو توجه به راهکارهایی برای ارتقاء تاب آوری می تواند سبب بهبود خود کار آمدی در بیماران سندرم کرونری حاد گردد. بهتر است با تقویت باور افراد به کار آمد بودن و احساس معنی و هدف در محیط کاری، به عنوان مهمترین تعیین کننده های تاب آوری در بیماران توجه کرد.