پریسا علی بورونی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس
محمدحسین جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس
حدیثه کامران کسمایی - دکترای معماری، عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی پردیس

انسان محاط در محیط است. محیطی که خود آن را می سازد و پیوسته تغییر می دهد. اما همان طور که انسان محیط را شکل می دهد، محیط نیز انسان را شکل می دهد. روان و ر فتار آدمی متاثر از محیط است. تفسیر و تعبیر آن چه گیرنده های حسی ما از محیط پیرامون دریافت کرده اند، در مغز صورت می گیرد. این عمل، ادراک نام دارد که به شناخت می انجامد. از سوی دیگر، تجربیات جهانی نشان می دهد، در فرایند ادراک محیط و نتایج آن، بین زنان و مردان تفاوت هایی نیز وجود دارد. با این و جود که زنان بیش از نیمی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند اما اغلب در طراحی و ساخت محیط کمتر مورد توجه قرار می گیرند. این در حالی است که مردان الگوهای حرکتی و طراحی شهری ر ا عهده دار هستند. پدیده جنسیتی شدن فضای عمومی دلیلی بر افت کیفیت و نطلوبیت فضا همچنین نمایانگر ناکارآمدی آن و تبدیل یک فضای عام به یک فضای خاص است. هدف از مطرح کردن این تفاوت ها اثبات برتری یک جنس بر دیگری نیست، بلکه مقاله ی حاضر در نظر دارد با روش توصیفی– تحلیلی با شرح شباهت ها و تفاوت های دو جنس به آیتم های ضروری در طراحی فضای معماری دست یابد و باعث تاثیرگذاری در برنامه ها و طرح های ارتقای کیفیت محیط زیست انسانی و خلق فضایی مطلوب تر با توجه به نیازهای جنسیتی شود و از این طریق فضاهای جنسیت یافته را تعادل بخشد.

طراحی داخلی، ادراک فضایی، ادراک جنسیتی