علی خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه زابل
غلامعلی خمر - عضو هیئت علمی گروه جغرافیا دانشگاه زابل

رشد هوشمند یک تئوری برنامهریزی است که بر جلوگیری از گسترش پراکنده شهر تاکید دارد و بدین منظور بر رشد در مرکز شهر تمرکز د ارد و از تخصیص کاربری به صورت فشرده، با گرایش به حمل و نقل عمومی، شهر قابل پیاده روی و مناسب برای دوچرخه سواری و همچنین توسعه با کاربری مختلط و با انواع مختلفی از گزینه های مسکن، حمایت می کند. هدف پژوهش حاضر ارزیابی پراکندگی و فشردگی شهر و ارائه راهکارهایی برای جلوگیری از گسترش آن بر روی زمین های با ارزش کشاورزی می باشد. در این پژوهش شهر گالیکش مورد بررسی قرار گرفته است. نوع تحقیق کاربردی و روش اصلی آن توصیفی_ تحلیلی می باشد که در آن به توصیف رشد هوشمند و اصول و راهکارهای آن پرداخته می شود. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که شهر گالیکش در زمینه فشردگی تفاوت های زیادی با معیارهای رشد هوشمند دارد و با راهبرد رشد هوشمند می توان از گسترش پراکنده شهر جلوگیری کرد. در ارزیابی به منظور آگاهی از میزان رشد شهر به صورت فشرده و پراکنده و تطابق آن با اصول رشد هوشمند از مدل های آنتروپی شانون و هلدرن استفاده شده است. در پایان پژوهش پیشنهادها و راهبردهایی تدوین شده که می تواند وضع موجود را بهبود ببخشد و از ادامه رشد پراکنده در آینده جلوگیری کند.

رشد هوشمند، رشد پراکنده، کاربری اراضی، شهر گالیکش